1938 yılında Kastamonu Cide’nin Fakaz Köyü’nde dünyaya gelen Ömer Dalgakıran, 6 çocuklu ailenin 5 numarasıydı. Kaptan olan babaları bir İstanbul seferi sonrası uzun süre memleketine dönüş yapmadı.

İlkokul mezunu Ömer Dalgakıran, 14 yaşında babasının izinde İstanbul’un yolunu tutmayı kafasına koydu. Köyden çıkıp İnebolu’ya geçti. Oradan“Erzurum” adlı gemiye bindi. Gemi 4 gün sonra İstanbul’da Salıpazarı rıhtımına yanaştı.

Ömer Dalgakıran, uzun süredir memlekete dönmeyen babasını çalıştığı kum gemisinde buldu. Babasının yanında kum gemisinde çalışmaya başladı. Yaptığı işi pek sevmedi. Çocuk yaşta da olsa farklı gelecek planları yaptı.

Konuyu babasına açtı. Babası, 1952 yılında Ömer’i yanına alıp Perşembe Pazarı’nda çok yönlü makine parçalarıyla uğraşan Fethi Karakaş’ın atölyesine götürdü. Gece gündüz denilmeyen bir çalışma temposuna girdi. İlk günlerde bekar evlerinde kalmayı denedi. Evlerin tuvaletiyle mesafe 100 metre dolayındaydı.

Daha sonra babasının arkadaşı Yusuf Ortaç’ın (Serdar Ortaç’ın babası) evine yerleşti. O zorlu koşullarda hep kendini şöyle motive etti:

- Para kazanmak zorundaydım. Bir yerlere gelmek için çok çalışmaktan başka seçeneğim yok.

1965 yılı, Ömer Dalgakıran’ın hayatında dönüm noktasıydı. Kendi atölyesini açmaya karar vermişti. Arap Cami yanında 2’nci katta 30 metrekarelik bir dükkan buldu. Dükkanı tuttu ama ilk tezgahını almak için parası yetmiyordu.

Almak istediği tezgah 34 bin lira idi. Elinde sadece 14 bin lira vardı. Makinenin satıldığı dükkanın sahibi doğal olarak 20 bin liralık borç için kefil göstermesini istedi. Ömer Dalgakıran, içinde bulunduğu durumu açıklıkla tezgahı alacağı işyeri sahibine anlattı:

- Dükkanı yeni tuttum. Bu halimle kimse bana kefil olmak istemez. Benimle ilgili araştırma yapmayı düşünürseniz, ayrılmak üzere olduğum işyerime gelebilirsiniz.

Çok geçmeden tezgahı satan işyeri sahibi 14 bin lirayı peşin alıp işlemi gerçekleştirdi:

- Kalan 20 bin lirayı 20 ay vade yapıyoruz.

Ömer Dalgakıran, bir yandan yavaş yavaş kompresör imalatına girişti, diğer taraftan torna için gelen başka işlere de baktı. En çok da savaş yıllarından kalmış, parçası Türkiye’de bulunmayan makineler için kapısı çalınırdı:

- Makinemizde arıza var. Arızalanan parça piyasada bulunmuyor. Tamir eder misiniz veya üretmeniz mümkün mü?

Piyasada birçok ustanın uğraşmak istemediği parçalarla uğraşma yolunu seçti. Bu tutumuyla çevresinde tanındı, para da kazanmaya başladı.

1990 yılında Sancaktepe’deki fabrika yatırımını yaptı:

- Dalgakıran, ailemden........

© Ekonomim