Son dönemlerde çok daha sık olmak üzere sermaye partilerinden bazısının yöneticileri -örneğin Meral Akşener- “dava arkadaşlığı” söylemine başvurmaktadır.

Dava arkadaşlığı-dava yoldaşlığı söylemi, kimin tarafından başvurulduğundan bağımsız olmamak üzere önemli bir ideolojik siyasal ve pratik anlam ve tutumu ifade eder. Ancak bu ifade ve söylem de bütün öteki kavram anlamları gibi bağlandığı iktisadi-sosyal sınıfsal “anlam” ve ilişkilerle de koşulludur. Bir burjuva partisinde örneğin “dava”, sermaye düzenine hizmet nöbetlerinde başarılı olma ve karşılığında emek gücü sömürüsüyle yaratılan toplumsal artı değerden mümkün en fazla yararı salt ekonomik sahada değil pratik politik (sosyal statü vb.) alanda da sağlamayı kapsar. Bu genel bağlayıcılık zemininde burjuva partileri birbirleriyle belirli bir rekabet ve yarışı da içermek üzere çalışırlar. Kuşkusuz hareket ettirici olan emek gücünün sömürülmesi aracıyla kâr-faiz-rant getirisi düzeni-sisteminin varoluşunu sürdürmesidir. Rekabet her şeyden önce ekonomik alanda ve o zemin üzerinden şekillenir. “Dava”, kapitalist üretim ilişkilerinin ve bu ilişkilerin korunmasıyla görevli ve işlevli devlet aygıtı-düzeninin sürdürülmesidir. Bağlılığın ve sadakatin genel bağlayıcı “ilkesi”, yani dava arkadaşlığı bu zemin tarafından belirlenir. Ne var ki rekabete ve çıkara dayanan bir sistemin “İnsanı insanın kurdu durumuna getirmesi” kaçınılmazdır. Örnekleri saymakla bitmeyen sermaye partileri içi çatışma, rüşvet, kayırmacılık, yağma, yolsuzluk, “dava arkadaşlığı”nın burjuva koşulları ve zemininde kaçınılmaz şekilde ürer ve burjuva politikacılarıyla parti gruplarını birbirine düşürür-hatta kırdırır. Kapitalist burjuva çıkarı “aile” ve “kardeş” bağlarını da politik mücadele birliğini de berhava eder. Buna rağmen burjuva parti sözcüleri-yöneticileriyle din bezirganı rant yiyicilerin “dava”- “kutsal dava” söylemi, özellikle de yandaş kitlenin yanılgılarıyla etki altında tutulması için devam edip gider.

Dava........

© Evrensel