İşçi sınıfının Uluslararası Birlik Dayanışma ve Mücadele Günü 1 Mayıs’a giderken işçi sınıfının durumunu şöyle özetleyebiliriz:

Açlık sınırının altındaki asgari ücret, temel ücret halini almıştır. OECD ülkeleri arasında çalışma süreleri bakımından ikinci, haftalık 60 saatin üzerinde çalışan işçi sayısı bakımından birinciyiz. Kayıtlı işçilerin sadece yüzde 15’i sendikalı ve sadece yüzde 6’sı toplu iş sözleşmesinden yararlanabiliyor.Her gün ortalama 5’in üzerinde işçiyi iş cinayetlerinde kaybediyoruz. 7 işçi Erzincan İliç’te siyanürlü toprağın altında bırakıldı.

Saydıklarımıza ek olarak demokrasi yoksunluğunun, hak, hukuk tanımayan bir iktidarın hüküm sürdüğü koşulları yaşıyoruz. Tıpkı Türkiye’nin 1 Mayıslar tarihi gibi. Çünkü 1 Mayıslar, bir yanıyla işçi ve emekçilerin haklarının ayaklar altına alınmasının, yasakların, katliamların, gözaltı ve tutuklamaların tarihidir.

Türkiye’de 1 Mayıslar 1975’e kadar yasal olarak kutlanamadı. Bir dönem “bahar bayramı” adıyla bağlamından koparılıp “ehlileştirilerek” tatil günü yapılsa da kutlamalara ve gösterilere izin verilmedi. 1975’te salonda, 1976 ve 1977’de yüz binlerin katılımıyla Taksim Meydanı’nda kutlanan 1 Mayıs, 1977’de kana bulandı. Otomatik silahlarla işçi ve emekçilerin üzerine kurşun yağdıran “karanlık el” kontrgerillanın saldırısında en az 34 kişi katledildi, 200’ün üzerinde kişi yaralandı. 12 Eylül 1980’deki........

© Evrensel