Ülkede burjuva düzen partilerinin ve politikalarının bu kadar ilkesizleştiği, çürüdüğü, yerlerde süründüğü bir dönem daha var mı, doğrusu ciddi merak konusudur. Bu soruya iktidara bakın, onun durumuna, ülkeyi ne hale getirdiğine göre muhalefetinin hal ve vaziyeti konusunda fikir sahibi olursunuz, böyle başa böyle tarak diye yanıtlamak elbette olanaklıdır. Bu yaklaşım çok genel bir doğruyu ifade etse de bugünkü durumu açıklamakta yetersiz kalıyor. Çünkü sadece iktidar ve muhalefeti sorununu değil, “muhalefete karşı muhalefet” sorununu da birlikte, iç içe yaşıyoruz, tanık oluyoruz.

Altılı masanın bugünkü encamı hakkında uzun boylu bir şeyler demek gerekmiyor. Son genel seçimlerin ardından masa darmadağın oldu ve partilerin her birisi ayrı bir yol tutturdu. Ama bunlar arasında özellikle Akşener’in ve onun İyi Partisinin durumu özel bir konumda bulunuyor. İyi Parti Erdoğan iktidarına muhalefet etmek için kurulmuş olan ve kitlesini de bu politika üzerinden kazanmış olan bir partiydi. Ama bugün Akşener ve peşinden sürüklediği – ne kadarını sürükleyebiliyorsa! – partisi özellikle ana muhalefet partisi CHP ve onun iki büyükşehir belediye başkan -İstanbul ve Ankara- adayına karşı özel bir kampanya yürütüyor. İP bir önceki yerel seçimde İmamoğlu ve Yavaş’ı desteklemişti. Bu destek bununla da kalmadı, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde bu iki adayın CB yardımcılığının ilan edilmesi, Akşener’in “kumar masası” olarak nitelediği altılı masaya dönüş şartı olarak ileri sürüldü. Ama Akşener tarafından masanın tekmelenmesi ve ardından söylenenler öyle bir güvensizlik yaratmıştı ki bu manevra ile Erdoğan yeniden kazandırılmıştı.

Yani yakın geçmişte bu iki belediye başkanı Akşener’in zorlamasıyla genel seçimlerde gezilere çıkıp, seçim propagandası yapmaya memur edilmişti. Ama........

© Evrensel