Polisiye filmlerinin, kovboy barlarının vazgeçilmez uyarısı; “Kimse kıpırdamasın.” Yetmezse, “Kıpırdayanı yakarım.”

Yeniden Refah’tan Gazze, emekliden bayram ikramiyesi, işçiden açlık ücretinden beter asgari ücret, öğrencinin sınıfına konan annesinin sahte tabutundan ya havle tokadını yiyen AKP şöyle bir sendeledi. Hiç bir yazdığı tutmayan ünlü(?) gazeteci ve gazeteciler, içeriden iyi haber alan(??) düşkünler, 7/24 internette tepinen sığır muadili trol, yanılma payı yüzde bilmem kaç yüzü bulan kamuoyu araştırma zoptirikleri, huzursuz ederim diye gözdağı veren huzurdan sorumlu zevat, acayip dansı ile başkan adayı, u dönüşü ustası şoförlerin başı ne yapacaklarını düşünürken, tekmeyi daha önce yiyenlerin, “Biz olsaydık böyle olmazdı” diyen gözleri parladı. Koltuklarını, 3 kat maaşlarını, makamlarını, ihalelerini kaybedecekleri korkusuna kapılan Saray çevresi ile, kıymetiharbiyesi meçhul parti vekilleri koro halinde birbirine girdi. Sırf “makama saygı” dedi diye Özgür efendi dediklerini bile malum gazeteye tam sayfa haber yaptılar. Halkın tokadıyla afallayan beyinleri ile seçimden önce “Yok” deyip, “Var” diyenleri sokaklarda, meydanlarda coplayanlar, seçimden sonra Erbakan’ın ruhundan bir tokat daha yememek için İsrail ticaretine bugün yasak getirdiler. Çatlama, büyük kaçış, kopuş, özüne, baba ocağına dönüş çağrıları ile tüyleri diken diken olan tepelerden içeriye gelen ses, “Kıpırdayanı yakarım.”

Olsun. Onlar eller yukarı otursunlar, oturdukları yerde. Sabır eşiği yüksek bu halk daha ne kirli günler gördü. Dövüldü, öldürüldü. İşkencelerde hırpalandı. Açlıkla, yoklukla esir alındı. Ama teslim olmadı. Şimdi 1 Mayıs’ta meydanlarda gücünü tekrar gösterme zamanı. ABD dönüşü gelecek acı reçeteyle beylerin bir yerlerine soktukları milyar dolarları sefalet ücretlerinden ödemek zorunda kalmamak için emekçiler, emekliler, gençler, kadınlar bir tokat daha atma zamanı.

Onlar istedikleri kadar bağırsınlar.

“Kıpırdayanı yakarız.”