Baştan aşağı ‘hukuksuz’, ‘karanlık’ bir sürecin finali: TİP Hatay Milletvekili Can Atalay’ın vekilliği düşürüldü!

Adım adım gelindi bu finale.

Üzerinden yıllar yıllar geçmesine aldırılmadı; Gezi davası kapsamında ‘uyduruk’ gerekçelerle davalar açıldı, tutuklanmalar yaşandı.

Beraat… Tekrar yargılama… Tahliye… Tekrar tutuklanma…

İktidarın istediği sonuç çıkana kadar, gitgeller yaşandı dava sürecinde.

***

Son düzlüğü hatırlayalım.

Erdoğan’ın isteği doğrultusunda yeniden yargılamalarla cezalar verildi.

Atalay tutukluyken vekil seçildi.

Seçmen iradesi, ‘dokunulmazlık’ gibi demokrasinin kırıntı teamülleri yok sayıldı; tutukluk devam etti.

Üstüne Anayasa Mahkemesi ‘hak ihlali’ kararı verdi, hem de iki kere. Yargıtay 3. Ceza Dairesi yine de tahliye kararı vermedi; Anayasa Mahkemesi kararına uymayı iki defa reddetti.

Herkes (Bu reddi savunanlar da dahil) biliyordu ki; bu karar hukuki bir karar değil siyasi bir tavırdı.

İlk de değildi!

Tek adam yönetiminin, ‘ihtiyacına göre’ yapılandırdığı yargı kurumları olarak yüksek mahkemeler böylesi çok karar verdiler.

Fakat…

Atalay kararında -iktidarca atanmış olmalarına rağmen- Anayasa Mahkemesinin yüksek yargıçları, ‘Hak ihlali var’ diyerek yüksek yargı organının karşısına dikildi.

Dikilen bu ülkenin hukuki açıdan en yüksek makamıydı; verdiği karar karşısında hiçbir mahkemenin, ‘Ben buna uymuyorum’ demesi mümkün değildi.

Mahkemelerin verdiği kararların Anayasa’ya uygun olup olmadığına o karar verirdi. Bireysel hak ve özgürlüklerin ihlal edilip edilmediğine de…

İşte böylesi bir yetki ve kudretin sahibi bir yargı organının verdiği kararı, Yargıtayın bir tane ceza dairesinde hakim cübbesi giymiş 5 üyesi tanımadı.

İktidar ortakları da bekledikleri fırsatı kaçırmadı ve Meclisi, Atalay’ın vekilliğini düşürterek, hukuksuzluğa ortak etti.

İki hukuki yorum öne çıktı: Yerel mahkeme Anayasa’yı askıya aldı, Anayasa Mahkemesini ‘takmamanın’ yolu fiilen açıldı.

Meclis de bu gidişi meşrulaştırdı.

Karanlık rejime bir tuğla daha koyan son adıma karşı direnç oluşturmak isteyenlerin hafıza tazelemesi elzem!

Sermayesi, hükümeti el ele yıllardır Anayasa’yı-kişisel değil gayet sınıfsal şekilde-askıya alıp duruyor.

AKP, iktidarı boyunca 20 kez işçi grevi yasakladı; grevler anayasal bir hak olmasına rağmen!

Yasaklarını, 12 Eylül askeri darbenin mirası sendikal yasalara dayandırdı. Ve o yasalara göre, “Genel sağlığı ve milli güvenliği bozucu” grevler yasaklanabilirdi.

AKP milli güvenliği o kadar hassaslaştırdı ki sodadan bile etkileniyordu milli güvenlik!

Şaka değil!

Petrol-İş Sendikasının Soda Sanayii Anonim Şirketine bağlı bazı işyerlerindeki grevi, ‘milli güvenlik’ gerekçesiyle yasaklandı.

Tuz işletmesinde… Şişecam’da… Metal fabrikalarında… Bankada, ulaşımda grevler aynı........

© Evrensel