Müesses nizam, İslami muhalefetin dikenlerini başarıyla yoldu. Keskinliğini kaybeden bu hareketi, devletin ve burjuvazinin gelenek ve çıkarlarıyla bütünleştirdi.

Ancak bu “pasif devrim,” ulusal sınırlara takılıp kaldı.

Pasif devrimi tüm bölgeye yayma çabası, Arap Baharı’nda yenilgiye uğradı.

Bölge çapında tekrar keskinleşen İslami muhalefet, şimdi AKP’ye bir şans daha tanıyor.

2010 sonunda başlayan Arap ayaklanmaları, AKP rejiminde ilk önce Davutoğlu’nun “yumuşak güç” yaklaşımını daha etkili biçimde hayata geçirme umudu yarattı. Rejim, yüzlerce iş adamıyla Mısır’a çıkartma yaptı. Ancak beklenilen “Müslüman Kardeşler rejimleri”nin kurulamaması, ibreyi diplomasi ve iş ilişkilerinden şiddete çevirdi. AKP, vekalet savaşlarına dahil oldu. Bölgenin korkunç bir mezhepçileşme ve iç savaş cenderesinin içine çekilmesine büyük katkıda bulundu. Amerika, Rusya, Suudi Arabistan ve İran’ın daha büyük oyuncular olduğu bu oyunda kendi özgün çizgisini koyamadı. Model olma iddiasıyla girdiği yangından, taşeron olarak çıktı.

Erdoğan ve çevresi, bugün yine bölgeye çekidüzen verme hayalleri kuruyor. Bir tarafta İsrail ve Batı dünyası, diğer yanda İran, Hizbullah, Hamas ve Husiler önderliğindeki “Direniş Ekseni” arasında bir ara buluculuk, tarafsızlık, ya da orta yolculuk vesilesiyle, tekrar model ülke olmaya soyunuyor Türkiye.

Hükümet ve avanesi, kendine yöneltilen eleştirileri de (2010’larda terkedilen) “köprü” metaforuyla karşılamaya çalışıyor. Anlatı özetle şu: Türkiye nasıl Ukrayna ve Rusya savaşında iki........

© Evrensel