Kolombiyalı uyuşturucu lordu ve Medellin Kartelinin Kurucusu Pablo Emilio Escobar Gaviria, 1980’lerin ortasında uyuşturucu trafiğinden elde ettiği parayla dünyanın sayılı zenginlerinden biri haline gelmişti. Kardeşi ve muhasebecisi Roberto Escobar, “Kardeşim Escobar” adlı kitapta, gücünün zirvesinde olduğu dönemde Pablo Escobar’ın günde yarım milyon Amerikan doları kazandığını ve para destelerini tutturmaya yarayan lastikler için haftada 2 bin 500 dolar ödediğini anlatır.

Escobar’a dair yapılan dizilerde ya da yazılan kitaplarda, uyuşturucu baronunun sakladığı paraların bir kısmının rutubetten çürüdüğünü, bir kısmını da farelerin yediğini görürüz. Kardeşi Roberto’ya göre bu miktar Escobar’ın servetinin yüzde 10’u kadardır. Çok değil, muhtemelen birkaç banka ve birkaç büyük otomobil fabrikasının parasal karşılığı kadar(!)

Bir suç ekonomisi üzerinden kazanılan bu büyüklükteki bir serveti sürekli katlayarak hayatınıza devam etmek için iki yöntem kaçınılmazdır. Biri, bu servetin bir kısmını, çevrenizde bir destekçi kitle oluşturmak için harcamak, ikincisi de, parayla “ikna” edemediklerinize karşı şiddet kullanacak düzeyde örgütlü olmak.

Pablo Escobar ikisini de yaptı. 1978-1982 yılları arasında Kolombiyalıların desteğini kazanmak amacıyla yoksullar için hastane, stadyum ve konutlar inşa ettirdi. Spor takımlarına ve kurumlara sponsor oldu. Devletin yapmadıklarını yapan adam olarak ona ün kazandıran bu cömertliği sayesinde halkın bir kesimi tarafından “Robin Hood” diye anılmaya başlandı, kendisi için dövizlerin taşındığı........

© Evrensel