Charles Dickens, büyük romanı “İki Şehrin Hikâyesi”nde, Londra’dan Paris’e uzanan hazin bir tutkuyu anlatmıyordu sadece. Roman, kendisine adını veren bu iki şehirle bağlantılı bir aşkı da içeriyordu elbette, ama esasen bir büyük tarih kavgasında karşı karşıya gelmiş düşman sınıfları, boğaz boğaza bir sınıf savaşını anlatıyordu. Elindeki örgü işlere, devrimden sonra cezalandırılması gereken monarşistlerin adını sabırla işleyen Madame Defarge ile pudralı saray yüzlerinin, senyörlerle serflerin, kral ve maiyetiyle baldırı çıplakların karşı karşıya olduğu bir kavga... Daima tarihin motorunu döndüren, ama her zaman bu kadar berrak görülemeyen, türlü dini-ideolojik tüllerle üstü örtülerek belirsizleştirilen sınıf savaşı…

Ama işte, bazen tül ve şalla örtülemeyecek kadar da açık görünüyor bu savaşın cephe hattı. Şimdi bizde, Urfa’nın bir organize sanayi bölgesinde, yalnızca çıplak elleriyle kavga eden tekstil işçileriyle devletin tüm olanaklarını da seferber ederek karşısına dikilen patronun mücadelesinde olduğu gibi…

Evrensel okuru biliyor, ama arşive not düşelim: Urfa OSB’deki Özak Tekstil’de işçiler, Öz İplik İş sendikasından ayrılarak mücadeleci bağımsız sendika Birtek-Sen’e geçmeye başladılar. Patron bunun üzerine öncü işçilerden birini sebepsiz şekilde işten attı ve diğer işçiler direnişe geçti.

Ve Özak patronuyla işçiler arasındaki mücadele, sadece üç günde öyle berrak bir cephe haritası çıkardı ki, Dickens’dan esinlenerek “iki nehrin hikâyesi” diye anlatabiliriz olanları. Biri tertemiz sularıyla, yalnızca emek gücünü satarak geçinmeye çalışan işçilerin nehri; diğeri, İstanbul’daki bir han köşesinden her nasıl olmuşsa üç büyük fabrikaya ulaşan Özak sermayesinin bulanık nehri. Birinci nehir, emeğiyle geçinen herkesin zaten bildiği bir büyük yoldur. O halde ikincisine bakalım: Bir küçük odadan çıkıp, üretim yaptığı kentin mülki amirinden polis ve jandarmasına, sendika ağalarına, düzen siyasetçilerine tam nüfuz etmiş sermayenin akıntısına…

Özak Holding, kendi internet sitesinde tarihini 1985 yılına dayandırıyor. O yıl Akbalık ailesi İstanbul Eminönü’ndeki Vakıf Han, Bakırcılar/Mercan’da kendi markasıyla kot pantolon üretmeye başlıyor. 1985 Özalcı ekonominin bir şahika yılıdır. 12 Eylül’ün........

© Evrensel