Ülkemiz büyük bir kaosa sürüklenmektedir. İktidarın koalisyon ortakları, Japon sumo güreşçileri misali ne birbirinden ayrılmakta, ne de biri diğerini devirebilmektedir. Durum, miras paylaşımında kavga eden kardeşlerin ülke üzerinde çok tehlikeli bir mücadeleye girişmiş oldukları görüntüsü vermektedir. İki tarafın da tezi tartışılabilir olmakla beraber, ülke halkının tümüne herhangi tezi dayatmak despotizmden başka bir şey değildir. Anayasa-Yargıtay çatışması üzerinden halkımız anayasa tartışmasına sürüklenirken, İslam kozunun ileri sürülmesi mevcut Anayasa’nın değiştirilemez maddelerinin de oyuna dahil edileceğinin açık sinyalidir. Bu siyaset, tam da emperyalistlerin istedikleri şekliyle, Türkiye’yi böl-yönet siyasetine sürükleme stratejisinin ürünüdür. Artık kozlar çok açık oynanmaktadır. Emperyalizmin iç güçlerle sahneye sürdüğü bu oyuna karşı ulusal reflekslerin derin uykudan uyanması yaşamsaldır.

Günümüz koşullarında ülkeler, halkın sadece bir kesiminin belirli amaçlarla tasvip ettiği siyasiler tarafından değil, ülkedeki farklı görüş ve çıkarları ferasetle yönetebilen felsefi görüşlü, bilimsel niteliği haiz siyasi kadrolar tarafından yönetilmek durumundadır. Bunun sebebi, devlet yönetimimin uluslararası alanda inşa edilen ve işletilen sosyo-politik fenomonoloji olmasıdır. Üstelik uluslararası testlerin telafisi de yoktur. Telafisi olmayan sınava giren bir ülke, hiç beklemediği bir anda ekonomik ya da siyasal kriz çukuruna düşer ya da düşürülür. Bu düşüşten ülkeyi çıkarmaya çalışan sistem gönüllüleri yardım elini uzatırken ülkeyi daha derin kuyulara iter, zira kapitalist dünyada pay kapmak isteyen aç kurtlar, yardım ellerini kadife eldivenle uzatırlar. İşte devlet yöneticisinin basireti ülkeyi bu kadife eldivene muhtaç etmemektir.

Ülkemizde, Türkiye pasaportu taşıyan herkesin farklı dini inancı ve anlayışı vardır. O zaman, belli şeriat kurallarına göre Müslüman olmayan vatandaşların Türk olmadığını savlayabilir miyiz? İslam dininin diğer semavi dinlerden en bariz farkı,........

© Evrensel