2000’lerin ilk yıllarıydı, benim Uç dergisini, Metin Üstündağ’ın Öküz’ü çıkardığımız günlerdi. Şair-yazar, unutulmaz Oyuncu Nihat Ziyalan’ın dostlarını ziyaret edip özlem gidermek için İstanbul’a geldiğinde bir gecesini bize ayırmıştı, uzun uzun sohbet edebilme olanağımız olmuştu.

Yaşam öyküsünü bildiğim, filmlerinden ve şiirlerinden tanıdığım Nihat ağabeyle ilk kez yüz yüze tanışıp, konuşabilmiştim o gece. Yanında ilk şiirini yayımlayan çok sevdiği dostu Çoban Yurtçu’nun oğlu Gazeteci Işık Yurtçu vardı. Biz de yanlış anımsamıyorsam Küçük İskender, Hüseyin Alemdar, Metin, Üstündağ, Şerafettin Kaya’yla birlikte katılmıştık sohbete.

O unutulmaz gecede lüks bir otelin servis yapılmayan, ‘Garsonların hesap getirmediği yemyeşil bahçesinde oturmuştuk.’

Türkiye basınının emektar isimlerinden, 8 Eylül 2012 yılında hayatını kaybeden Işık Yurtçu Nihat Ziyalan’ın şiirini ilk yayımlayan Gazeteci Çoban Yurtçu’nun oğluydu ve o günlerde bir kez daha devletle, iktidarla sorunlar yaşamış, yargılanmış, hapis yatmıştı.

Sanırım o gece hapisten yeni çıktığı günlerdi ve Nihat Ziyalan’ın yanındaydı. Işık Yurtçu da Adanalıydı. Nihat Ziyalan o gece bizden ayrılıp yine Adanalı olan arkadaşı Arif Keskiner’i görmek için işlettiği Çiçek Bar’a gitmişti.

Nihat Ziyalan 26 Şubat 1936 tarihinde (Bu satırları yazarken doğum günüydü) Adana’da doğar. Annesi Kürt, babası Çerkez’dir. Savaş yıllarında yoksullukla geçen çocukluk yıllarında farklı uluslardan, ırklardan birçok insanın iç içe yaşadığı “Dingin Avlusu” adı verilen yerde tek odalı bir evde büyür. Ortaokulu Tebebağ’da tamamladıktan sonra İzmir Hava Astsubay Okulunda eğitim görür.

Okuma yazma bilmeyen babası oğlunun okumayı söktüğü günlerde çok mutlu olur ve kendisine okuması için Kerime Nadir’in “Hıçkırık”........

© Evrensel