Yalan, aldatma ve riyanın ev sahibi avantajına sahip olduğu bir çağda gerçeğin o meşhur “Ne olursa olsun gün yüzüne çıkabilme”si takdir edilesi bir huy. Sorun şu ki üstü örtülmeye çalışılan gerçeklerin hepsi mide bulandırıcı, dolayısıyla onlar artık saklanamayacak kadar büyüdüklerinde bizim irine tanıklık ediş biçimimiz de gerçeğin kendisi gibi iğrenç oluyor. Bazen bir cinayet, bazen bir savaş, bazen yıkık bir bina, bazen haddinden şişkin bir cüzdan, bazen de elleri aşağıda savunmasız şekilde bekleyen birine savrulan fırsatçı bir yumruk, yerde yatan aynı kişiye atılan korkak bir tekme…

Ankaragücü-Çaykur Rizespor maçı sonrası başkent ekibinin başkanı Faruk Koca’nın hakem Halil Umut Meler’e saldırısı sadece Türk futbolunun gerçek yüzüne -ki o aynı zamanda Türk siyasetinin, toplumunun da bir yansıması- ışık tutmakla kalmadı tüm suç ortaklarını da sahneye davet etti. Öyle bir ışık tutmaydı ki bu aynı anda bir spiker “İşte Türk futbolu bu” diye haykırsa tam yerine rast getirirdi! Yarım saate kalmadı, suç ortakları saldırıyı kınadı, itidal çağrısı yaptı, ligleri tehir etti........

© Evrensel