Sadece Türkiye’de değil, tüm dünyada işçi sınıfı, yoğun ve zorlu terör koşullarında çalışma ve yaşam savaşı veriyor.

Yalnızca bomba, dinamit, tabanca, tüfekten ibaret değil terör, ama onlar da içinde, insanın insanı sömürdüğü kapitalist toplumda terör en başta işçi sınıfına yönelik. Terör işçileri ve emeğin geniş yığınlarını hedef alıyor.

Alın Özak işçilerini. Urfa Özak Tekstilde direniş 1.5 ayını doldurdu.

Özak işçileri sendika değiştirme uğraşında işten atılan işçi kardeşlerinin yeniden işe alınmaları için direniyor. Örgütlenecekleri sendikayı belirlemeleri işçilerin hakkı, ama bu hakları tanınmıyor? Özak’ın sahibi sömürücü kapitalist işçilerin sorunlarını dinlemeye bile tenezzül etmeyen yandaşı sarı sendikadan başkasını istemiyor çünkü.

Oysa işçilerin temel sorunu fabrikadaki yoğun kapitalist terör. Sarı sendikanın yardımıyla Özak’ın sahibi sömürücü kapitalistin işçilere reva gördüğü, sağa bakmak yasak sola bakmak yasağa varıncaya kadar yasaklar, üstüne hakaret, tehdit ve aşağılamalarla işçileri baskı altına alıp ses çıkaramaz, hareket edemez, hak savunamaz halde tutmak amacıyla fabrikada estirilen terör.

Kapitalistlerin neden Özak’taki gibi zorba bir teröre ihtiyacı var?

Anlaşılmayacak yanı yok! Özellikle son yıllarda tırmanarak, sadece Özak işçisine değil, bütün bir işçi sınıfına mümkün en düşük ücret ve en kötü çalışma koşulları dayatılıyor. Doğal........

© Evrensel