Hatırlamak ve hatırlatmak önemlidir. Geçmişte yaşadıklarımızı hatırladıkça üzülürüz ya da seviniriz. Olay ve olgular hafızalarımızı doldurur. Değişenin ne olduğunu düşünürüz. Fazla uzağa gitmeyelim son 20 yıl içinde toplumca yaşadıklarımızı bir düşünelim. O günlerin sıcaklığında nasıl gündem olduklarını, sosyal medyalarda, televizyonlarda, gazetelerde nasıl yer aldıklarını ve sonra nasıl yok olduklarını. Soru şu bitti mi?

Soma’da 301 madencinin katledilmesi, Torunlar İnşaat’ta asansör faciası ve ölümler, mevsimlik tarım işçilerinin ölümleri ve ırkçılığa uğrayışları, tersane işçilerinin her gün ölüm haberlerinin geldiği o günler ve yapılan eylemler, kağıt toplayıcıların dramları ya da geri dönüşümcülerin hayatları… Bu listelere eklenecek o kadar çok şey var ki. Başta Roboskî olmak üzere Suruç ve Ankara Katliamları, ölüm oruçları… Öldürülen kadınlar, tacize uğrayan çocuklar…Cumartesi Anneleri, Barış Anneleri …Hapishaneler, sokak çocuklarının dramı… Bu liste uzar gider. Hafızamızı zorladığımızda sanki dün yaşamışız gibi hatırlarız.

Yaşadıklarımızdan bu günlere kalanları düşündüğümüzde belgelere başvururuz. Belge önemlidir. İster bilimsel çalışmalar, ister sanat nesneleri olsun hep bir işe yararlar. Geçmişi bugünlere taşımak…Bilim insanına da sanatçıya da düşen budur. Toplumsal belleği canlı tutmak. Ne adına? Bir daha yaşanmasın diye… Ne yazık ki tekerrür ediyorlarsa bir şey daha yapmak gerekiyor. Sistemi deşifre ve mücadele etmek.

Gazeteci, Yazar Gülşen İşeri ve Fotoğrafçı dostumuz Gürcan Öztürk aylarca ve benim bildiğim yıllarca çalıştılar ve “Büyük İnsanlık” başlığında topladıkları bilgileri röportajları fotoğraflayarak kitaplaştırdılar. Geçen aylarda piyasaya çıkan kitap tam da yukarıda bahse konu ettiğim konuların büyük bir kısmına odaklanıyor. Kitap deyince roman öykü ya da bilimsel akademik yayınlar akla gelebilir. Bu kitap bir belgesel ya da foto belgesel diyebileceğimiz türden. Gülşen’in sade ve konuya odaklı yaklaşımıyla........

© Evrensel