‘Ortadoğu’dan gelen filmler çoğu zaman mecburiyetten coğrafyanın tarihsel ya da güncel sorunlarına odaklanmak zorunda kalıyor. On yıllara yayılmış husumetleri, ülkeler arası gerilimleri, iç savaşları, göçmenleri ve bunlara bağlı etkilerini izliyoruz çoğu zaman söz konusu yapımlarda. Hemen hepsi de dünyaya doğru fırlatılmış bir çığlığa dönüşüyor finalde. Çünkü ‘Ortadoğu’, bir yandan her gün gündemimizdeymiş gibi düşündüğümüz ama öte yandan hızlıca yüzümüzü başka yöne dönüp unuttuğumuz bir ‘bataklık’ egemen tabirle.

Öte yandan ‘Ortadoğu’ toptancılığı geniş bir coğrafyaya yayılmış bir sürü ülkeyi tek bir paketmiş gibi düşünmemize de vesile oluyor. Batı emperyalizminin uydurduğu bu tanım, bütün coğrafyayı, ülkelerini ve insanlarını aynılaştıran, onları tarihsel bağlamlarından, kültürel geçmişlerinden, birikimlerinden koparıp standartlaştıran bir bakış aynı zamanda. Hal böyle olunca, Ürdün ile Umman, Yemen ile İran, Katar ile Suudi Arabistan, Irak ile Suriye arasında bir fark yokmuş gibi geliyor. Batılı ve emperyalist bu bakış bölgeden çıkıp gelen sanat ürünlerini değerlendirirken de belirleyici olabiliyor bazen!

Neyse ki Amjad Al Rasheed’in ilk uzun metraj filmi “İnşallah Erkek Olur” (Inshallah Walad) bu aynılaştırma, benzeştirme bakışlarına verilmiş bir cevap gibi duruyor. Evet bir yandan coğrafyanın ortak........

© Evrensel