Milliyetçilik, ırkçılık, kökten dincilik ve bir adım ötelerinde duran faşizm her zaman düşmanlık üzerine kuruludur. İçleri boş ya da temelsiz ideolojiler olmaları nedeniyle, içlerinden düşmanlık çıkarıldığı an çökerler.

İnsanlık tarihi, bu ideolojilerin nasıl etnik temizlik ve soykırım ürettiklerini gösteren örneklerle dolu. Bu örnekleri olabildiğince yansız, olabildiğince titiz bir şekilde inceleyenler, büyük uygarlıklar olarak sunulan yönetim biçimlerinin arkasında bulunan etnik temizlik ve soykırım uygulamalarını kolayca saptayabilirler.

Tarih yansız ve titiz bir şekilde incelenmediğinde, etnik temizlik ve soykırım her zaman başkalarının suçu olarak görülür ve öyle gösterilir. Akla hemen, dönemin Sudan Devlet Başkanı Ömer Beşir’i savunan ve “Müslümanlar soykırım yapmaz” diyen Erdoğan geliyor. Türkiye Cumhuriyeti’nin etnik temizlik ve soykırımla yüzleşmesi gerektiğinin sık sık yinelendiği bir dönemde (kabaca 2000-2010) söylenen bu sözler, inkar siyasetinin Sudan’a dek uzanabileceğini gösteriyordu.

Geçmişte olduğu gibi bugün de inkar siyasetinin işini kolaylaştıran önemli bir yanılgı, sayılar ve zamanla ilişkili. Etnik temizlik ve soykırımın kitlesel ve hızlı olması gerektiği sanılıyor. Filistinlilerin 1948’de yurtlarından sürülmeleri, sayısal olarak büyük ve oldukça hızlı olduğu için kolay anlaşılan bir etnik temizlik örneği. Ama 1948 sonrası yaşananları anlamak için, etnik temizliğin bir devlet siyaseti olduğunu, yavaş ve kesintisiz olarak sürdürüldüğünü kavramak gerekiyor. Sürecin yavaş ve kesintisiz olması,........

© Evrensel