San Miguel Tzinacapan, Meksika’nın Puebla eyaletinde bir köy. Köyün çocukları Gazze’de olanlara sessiz kalmayarak, bir radyo programına katılmışlar ve dünyaya seslenmişler. Onlara her zaman destek olan yetişkinler bu programın metnini bana aktardılar. Ben de sizler için Türkçeye çevirdim.

Programın başında birkaç çocuk yazdıklarını birlikte okumuşlar; biraz kültürlerini ve ana dillerini tanıtmışlar. Ardından birkaç çocuk teker teker yazdıklarını okumuş ve yaptıkları çizimleri anlatmış. Yazdıklarını radyo aracılığıyla ilettikleri için de buna “radyo-mektup” demişler.

Tzinacapan’dan gönderilen bu sesli mektup uzun ve bu köşeye ancak iki bölüm olarak sığabilir. İlk bölümü bu hafta, ikinci bölümü gelecek hafta okuyabileceksiniz.

RADYO TSINAKA’dan sesleniyoruz!

Bizler San Miguel Tzinacapan’ın çocuklarıyız.

Ve bu radyo mektubunu Filistin’deki çocuklara gönderiyoruz.

San Miguel Tzinacapan köyünde zambaklarımız, güllerimiz, muzlarımız, elmalarımız, çileklerimiz, portakallarımız, mandalinalarımız var.

(Benim favorim guava.)

Burada köpeklerimiz var; atlarımız, eşeklerimiz, katırlarımız, salyangozlarımız, tavuklarımız ve hindilerimiz var.

Burada koruyucu aziz kutlamaları olduğunda şu dansları yaparız: Uçan adamlar, Tocotines, Negritos, Santiagos, Migueles ve Guaguas, Quetzales ve Tejoneros, Concheros.

(En sevdiğim dans Negrito dansıdır. Negrito, küçük siyah insan demektir.)

Dansçılar battaniye donlarını, siyah pantolonlarını, taçlarını ve bantlarını giyerler.

Ayrıca ses çıkarmak için kastanyet çalarlar.

(Onlarla birlikte Toreadores dansı yaparım.)

Giysilerin üzerinde parlayan küçük şeyler var.

(Filistin’in renklerine benzer: Kırmızı, yeşil ve beyaz.)

Biz, Tzinacapan’da Nahuatl dilini konuşuyoruz. En sevdiğim kelimelerden biri de sincap anlamına gelen chechelotl, itzcuintli (köpek) ve mizton (kedi).

Annem ve ben Nahuatl dilinin kaybolmaması için diğer çocuklarla birlikte çalışıyoruz. Nahuatl dilinde şiirler yazıyoruz; Nahuatl dilinde şarkılar çalıyor ve söylüyoruz. Size Nahuatl dilinde bir şarkı göndermek istiyorum. Adı Sinek Kuşu.

Bu şarkı oyun oynamakta olan sinek kuşları hakkında. Aniden yağmur bastırır ve ana babalarını aramaya çıkarlar. Ama o sırada dışarıda onlarla oynamak isteyen bir akbaba varmış. Sinek kuşları yağmur yağdığı için onunla oynamak istememişler. Yağmur dindiğinde oynamaya devam etmişler ve mutlu olmuşlar.

Dansçıların kullandığı pantolon kaba pamuklu kumaştan yapılır.

Beyaz ya da sarıdır.

İş gömleği de aynı kumaştan yapılır; göğsünde tilki, hindi, tavuk, sinek kuşu, yarasa, kaplan gibi figürlerin olduğu işlemeler vardır.

Burada kadınlar eteklerinin düşmemesi için bellerine bir kuşak takarlar. Eteklerine kelebek ve diğer hayvan figürleri işlenir.

Huipil (tunik benzeri bir giysi) yerli kadın giyimini tamamlar. Huipil tezgahta pamuk ipliği ile yapılıyor ve üzerine çiçekler işleniyor.

(Üzerinde ben sadece çiçekleri ve güzel desenleri olduğunu gördüm,

O hayat ağacı dedikleri desenleri.)

* * *

Merhaba, benim adım Ángel Ponce Iturbide.

Çizdiğim resimde Filistin’in renklerini taşıyan bir ağaç var.

Bu zeytin ağaçlarını, her şeyi ve bayrağı temsil ediyor.

Filistinli çocuklara söylemek istediğim şey,

Yaşayabilmeleri için umutlarını kaybetmemeleridir!

Ve hayatta kalabilmek için mücadeleye devam edin!

Yoksa Filistinli çocuklar için dünyanın sonu gelecek.

* * *

Benim adım Tania Guadalupe Luna Mendoza.

Bir karpuz, başka bir karpuz, bir elma, bir ağaç, bir balık ve iki Filistin bayrağı çizdim.

Çocukların mutlu olmasını istiyorum!

Dün bir karpuz ve Filistin bayrağı çizdim,

Sonra artık giysileri iyi durumda olmayan bir kız,

Ve silahını çocuklara doğrultmuş bir asker!

Ve umarım bu çocuklar yakında evlerine geri dönerler.

* * *

Benim adım Farid Ponce Iturbide.

11 yaşındayım. Okulumda bir şey duydum ve duyduklarım hakkında yazdım.

Duyduklarım savaşla ilgiliydi, ama savaşın sebebi neydi?

Bu savaş birilerinin korkakça hareketidir.

Bu savaş birkaç nedenden dolayı durdurulmalı!

5 yaşındaki bir çocuk bile birçok şey üzerine düşünebilir,

Birçok şeyi öğrenebilir.

Ve bazen yetişkinler, bazen de çocuklar yanılırlar.

Anlattığım şeyle ilgili soru şu:

Neden bitmiyor bu savaş?

QOSHE - Meksika’dan Gazze’ye - I - Serdar M. Değirmencioğlu
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Meksika’dan Gazze’ye - I

27 20
10.03.2024

San Miguel Tzinacapan, Meksika’nın Puebla eyaletinde bir köy. Köyün çocukları Gazze’de olanlara sessiz kalmayarak, bir radyo programına katılmışlar ve dünyaya seslenmişler. Onlara her zaman destek olan yetişkinler bu programın metnini bana aktardılar. Ben de sizler için Türkçeye çevirdim.

Programın başında birkaç çocuk yazdıklarını birlikte okumuşlar; biraz kültürlerini ve ana dillerini tanıtmışlar. Ardından birkaç çocuk teker teker yazdıklarını okumuş ve yaptıkları çizimleri anlatmış. Yazdıklarını radyo aracılığıyla ilettikleri için de buna “radyo-mektup” demişler.

Tzinacapan’dan gönderilen bu sesli mektup uzun ve bu köşeye ancak iki bölüm olarak sığabilir. İlk bölümü bu hafta, ikinci bölümü gelecek hafta okuyabileceksiniz.

RADYO TSINAKA’dan sesleniyoruz!

Bizler San Miguel Tzinacapan’ın çocuklarıyız.

Ve bu radyo mektubunu Filistin’deki çocuklara gönderiyoruz.

San Miguel Tzinacapan köyünde zambaklarımız, güllerimiz, muzlarımız, elmalarımız, çileklerimiz, portakallarımız, mandalinalarımız var.

(Benim favorim guava.)

Burada köpeklerimiz var; atlarımız, eşeklerimiz, katırlarımız, salyangozlarımız, tavuklarımız ve hindilerimiz var.

Burada koruyucu aziz kutlamaları olduğunda şu dansları yaparız: Uçan adamlar, Tocotines, Negritos, Santiagos, Migueles ve Guaguas, Quetzales ve Tejoneros, Concheros.

(En sevdiğim dans Negrito dansıdır. Negrito, küçük siyah insan demektir.)

Dansçılar battaniye........

© Evrensel


Get it on Google Play