Bugünkü yazımda iki dostumdan söz edeceğim size. Onların bana bıraktığı anılarından keyifli olanları paylaşmak yerinde olur diye düşünüyorum. Okurlarımın da tanıdığı kültürlü, dürüst, sevecen iki gazeteci. Biri Yılmaz Öztürk öteki de Niyazi Dalyancı. Her ikisiyle de arkadaş olmak, dost olmak gerçekten bir ayrıcalıktı. Beni, sevdiklerini artlarında bırakıp çekip gittiler. Ama o güzel insanların sevecen bakışları ve gülümsemeleri sürekli belleğimde yaşayacak. Gelin önce Yılmaz’dan söz açalım. İstanbul Erkek Lisesinden okuldaşımdı. Ama hiç aynı sınıfta olmadık. Gazeteciliğe aşağı yukarı aynı dönemlerde başladık. Yılmaz, Nezih Demirkent’in çok sevdiği, yanından ayırmak istemediği gazetecilerden biriydi. Hayatın nimetlerine boş verdiği ve herkese yardım etmekten büyük bir keyif aldığından olacak “Komünist Yılmaz” lakabını takmışlardı. Gazeteden ayrıldıktan sonra “Ajans 70” adıyla bir iletişim şirketi kurdu. TGC’de genel sekreter olduğumda Yılmaz’la daha sık görüşmeye başladık. Bu görüşmeler bir süre sonra sarsılmaz bir dostluğa dönüştü. Bazen telefon ederdi, konu önemli değildi. Birbirimizin hatırını sormak gibi, bir iki yoklama. O gün de ola ki kendimi iyi hissetmediğim bir güne denk gelir bu konuşma. Birdenbire sözü keser Yılmaz,

“-Sen iyi değilsin neyin var?

–Yok, yok bir şeyim Yılmaz’cığım iyiyim.

Yılmaz gayet sakin seslenir telefondan. - Bak ben şimdi çıkıyorum. Divanyolu’da türbenin önünde bekliyorum hemen gel.

– İnan ki yok bir şeyim.”

Ben çıktım bile der ve çıkardı. Sorunum neyse Yılmaz’a anlatırdım. Bir süre sonra yeniden işimin başına dönerdim.

Bir sonbahar günü Yılmaz her zaman olduğu gibi destursuz girdi odama. Telaşlı bir hali vardı.

“-Turgay’cım sana haber vereyim diye geldim, ben şimdi Çorum’a gidiyorum.

Ben şaşkınlıkla bakıyorum

-Ne işin var bu yağışlı soğuk havada Çorum’da?

-Söz verdim İsmail Beşikçi’yi göreceğim.

-Peki, neyle gideceksin.

-Kendi arabamla, arabamın durumundan korkuyorum” dedi. Sarıldık, öpüştük ama aklım Yılmaz’da. Atladı gitti ve Çorum’da çok sevdiği askerlik arkadaşı Yazar, Felsefeci İsmail Beşikçi’yi cezaevinde ziyaret etti. Yılmaz’ı daha iyi tanımanız için bir anıyı daha anlatıp bitireceğim Yılmaz’a ayırdığım........

© Evrensel