Bahar mevsimine yaklaştık yaklaşmasına yine de kendimi pek keyifli hissetmiyorum. Oysa baharla birlikte doğanın canlılığının insanlara da yansıması gerekmez mi? Ne var ki yaşadığımız coğrafyadaki toplum bir ulusu temsil etmekten çok her gün biraz daha büyüyen karmaşık bir kalabalık. Dolayısıyla sevinçte, tasada ortak olması gereken bir topluma ulaşamadık hiç. Cumhuriyetin 100. yılı da bu karmaşa içinde buldu bizleri. Cumhuriyetin ilk yıllarına “yurtta barış, dünyada barış” sloganıyla çıkan bağımsız laik Türkiye Cumhuriyeti geçen yıllar boyunca öylesine yıprandı ki bağımsızlık bir yana yer üstü ve yer altı servetlerimizi de emperyalist ülkelere kaptırmaya başladık. Doğadaki çevre dengemiz giderek bozuldu. Ormanlarımız, akarsularımız, denizlerimiz çok uluslu sermaye tarafından işgal edildi. Şimdi aynı grupların gözleri Türkiye’nin yer altı servetlerinde, madenlerinde, petrolünde, altın, gümüş, bor madeninde kısaca ne kadar değerli madenimiz varsa onlarda. Diyebilirsiniz ki koskoca devletimizin bu yağmaya karşı çıkma gibi bir çabası yok mu? Uzun yıllar yaşadığım, çalıştığım,........

© Evrensel