Önceki gün Ulaştırma ve Altyapı Bakanı Abdülkadir Uraloğlu ile birlikte memleketi Batman’ı ziyaret eden Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, burada yaptığı konuşmada “Batman’ı önemli bir sanayi üssü haline getirmek”ten ve “büyükşehir yapmak”tan söz etmişti. Şimşek’in ziyaretinden saatler sonra Batman’ın altyapısı olmayan mahallelerinden birinde sel felaketi nedeniyle ilk belirlemelere göre bir kadın ve 3 çocuğu yaşamını yitirdi.

Bir yanda vaatler, öbür yanda yıllardır kayyum ile yönetilen bir kentin gerçeği!

‘90’lı yıllarda kadın intiharları ve Hizbullah’ın merkezi olmasıyla gündeme gelen Batman, 2000’li yıllardan sonra işçi kenti olarak anılmaya başladı.

‘90’lı yılların ilk yarsında köylerin yakılması ve zorunlu göç sonrasında kentlerde yaşamaya başlayan kadınlar, bir yandan ağır yoksulluk koşullarının yükü ve öte yandan taciz-tecavüz ve dinci-gerici baskılar nedeniyle intihara sürükleniyordu.

Batman, o dönemlerde bir de özel harpçi generallerin “Teröre karşı kendilerini savunan dini inançları kuvvetli vatandaşlar” diyerek desteklediği ve Kürt aydın ve yurtseverlerine karşı yüzlerce “faili meçhul” cinayet işleyen Hizbullah’ın (hizbulkontranın) da merkezlerinden biriydi.

PKK Lideri Öcalan’ın uluslararası bir operasyonla Türkiye’ye getirildiği (1999) ve devletin o dönem için artık ihtiyacı kalmadığı Hizbullah’a karşı operasyonlar yaptığı (2000) günlerde Batman artık bir işçi kenti olmaya başlamıştı. Kentteki yoğun işsizlik ve genç nüfus, Batman’ı ucuz iş gücü isteyen tekstil patronları için cazip bir yatırım merkezi haline getiriyordu.

O dönem Evrensel gazetesinin muhabiri olarak ben de kenti defalarca ziyaret etmiştim. Kentte özellikle genç kadınların asgari ücretin yarısından az bir ücretle ve sigortasız-güvencesiz bir şekilde ve “Kocaya gidinceye kadar babaya çalışsınlar” mantığı ile çalıştırıldığına tanıklık etmiştim. Bir yanda geleneksel baskılar ve öbür yanda kapitalist sömürü birbirini tamamlıyordu.

Mehmet Şimşek’in........

© Evrensel