Sanat, tabiatı taklitle başlamıştır. Öğrenmenin en etkili yolu da taklittir. İnsan, müşahede gücü sayesinde öğrenme yolunda birçok merhaleyi diğer canlılardan daha rahat katedebiliyor.

Öykünme kelimesi de taklit etme manasına gelmektedir. Tabii ki taklitler ancak aslını yaşatır, sözü su götürmez bir hakikate işaret etmektedir. Lakin insan da birbirine benzer. Başarılı olan ya da bir yönü ile diğerlerine galebe çalan tipler de her daim taklit edilmişlerdir, bunda yadırganacak bir durum da yoktur kanaatimdeyim. O halde burada asıl olan: “Neye, ne kadar öyküneceğiz?” sorusuna yanıt bulabilmektir.

Eğitim, temel taşlarının döşendiği ailede başlayan, serüveni bir yaşam boyu devam eden bir süreçtir. Çocuk, aile bireylerini taklitle işe başlıyor. Ebeveynleri gibi konuşmaya çalışır çocuk, tepkileri onlar gibidir; onlar gibi aksülamel gösterirler, onlar gibi feveran ederler. Tabii ki burada önem arz eden husus şudur: Öykünülen ebeveynler, rol model olma vasfından mahrum, değer yargıları da doğruluk, adalet ve çalışkanlıktan münharif ise işte o zaman büyük bir badirenin başlangıcında olur çocuk.

Öykünmenin doğru ve etkili yapıldığı takdirde insana faydaları muhakkak olacaktır. Elbette ki “nevi şahsına münhasır” olmak önemlidir. Edebiyatta, müzikte, resimde ve sanatın diğer dallarında özgün olmak için nirengi noktasının olması gerekmektedir. Tekmil sanatçılar, sanat hayatlarına böyle........

© Fırat Gazetesi