Söz, ağızdan çıkan anlamlı veya anlamsız seslerdir, ifadelerdir, konuşmaktır, arzu haldir, ifade-i meramdır.

Sözler ile ilgili öyle güzel sözler, hikâyeler, gerçekler var ki…

Ağzı olan konuşurun tersine az, öz ve anlamlı konuşmak, yerinde ve zamanında konuşmak, hem de “tatlı dil ile yılanı deliğinden çıkarır”casına, “ağızdan bal akarca”sına konuşmak…

Güzel, özlü, doğru, ibretli, faydalı sözler pusuladır, sudur, topraktır, havadır; kısaca hayattır.

Söz öyle olmalı ki;

“Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı

Söz ola ağulu aş, yağ ile bal ede bir söz.”

Söz, sözler!

Konuşmak bir sanattır. Ama ne konuştuğunun farkında olmak, konuştuğuna inanmak, konuştuğunu duymak, ne konuştuğunun farkında olmak, hele hele söz vermek, sözünün arkasında durmak da ayrı bir sanattır. Dahası sözünde durmak insanlığın özüdür, kimliktir, özde ben, genelde Biz’in ta kendisidir. Söz vermek, sözünde durmak sözün anlamıdır, söze anlam katmaktır.

Sözünde durmak bir erdemlilik olduğu kadar, güzel ahlakın, insan karakterinin de bir şemasıdır. Şahsiyetli olmanın, karakterler silsilesinin vaz geçilmez unsurudur sözünün gereğini yerine getirmek.

Söz vermek, sadece ağız ile........

© Fırat Gazetesi