Sadece duymadık, sadece okumadık. Aynı zamanda gördük, (kameranın gözünden olsa da) tanıklık ettik. Siyah bir arabanın, en sol şeritte değil, sağın sağındaki emniyet şeridinde de değil, sağ şeridin ortasında gitmekte olan bir motosiklete arkadan çarptığını, çarptıktan, sürükledikten 12 saniye sonra fren lambalarının yandığını izledik.

30 Kasım’da Somali Cumhurbaşkanı’nın oğlu Şeyh Mahmud, motokurye Yunus Emre Göçer’i öldürdü. O günden beri de bu cinayet, çeşitli yönleriyle (ama azalan dozda) gündemde; Yunus Emre’nin biri otistik olan iki çocuğuyla daha yakından ilgilenmek için tır şoförlüğünü bırakıp motokuryelik yaptığı, motor kullanırken bütün güvenlik önlemlerini aldığı, Şeyh Mahmud’a siyasi sığınma hakkı sağlanarak oturum izni verildiği, yeşil plakalı büyükelçilik aracı kullandığı, Yunus Emre’nin kendi kendini öldürdüğü (intihar), Şeyh Mahmud’un savcılık bilgisi dahilinde herhangi bir tedbir uygulanmadan karakoldan serbest bırakıldığı ve Dubai’ye kaçtığı (pardon gittiği), Türkiye’nin yurtdışındaki en büyük askeri üssünün Somali’de olduğu, Kozuva ve Albayrak gruplarının (1) Erdoğan sayesinde Somali’de milyonlarca dolarlık imtiyaz sözleşmelerinin olduğu, hatta kaza sonrası olay yeri incelemesi ve ilk kusur değerlendirmesini yapan polis memurları hakkında adli soruşturma başlatıldığı, Somali Cumhurbaşkanı'nın oğluna teslim olması yönünde telkinde bulunduğu ama onun yetişkin bir birey olduğu…

Şaşırtıcı değil mi? Ama asıl şaşırtıcı olan; bunlardan haberimizin olması! Normal şartlar altında (ki şimdiye kadar yüzlerce, binlerce kez yaşanmıştır) bu cinayetin bilgisi birkaç kişiyle sınırlı kalır, bizlerin “ruhu” bile duymazdı.

Olayın aslında şöyle gelişmiş olması çok muhtemel: Cumhurbaşkanı oğlu olması hasebiyle Şeyh Mahmud, Somali’de rahat hareket edememektedir yani gece alemleri, uyuşturucu, kumar, lüks yaşam falan. Oğul Şeyh’e hem korunaklı gözlerden uzak bir yaşam hem de Somali’deki kirli işleri görmezden gelinen şirketlerin finanse edebileceği konfor gerekmektedir. Eee, bunlar için Türkiye’den daha iyi bir yer bulunamaz. Oğul Şeyh o kadar korunaklıdır ki yanında ne koruma ne de şoför bulunmaktadır.

Olay günü de büyük ihtimalle uyuşturucunun etkisindedir çünkü Yunus Emre’ye çarptıktan 12 saniye sonra frene basmış. Bu arada “uyuşturucu etkisi altındaydım” itirafı bile hafifletilmiş sebep “sayılabilir” yoksa bir motosikletliyi 12 saniye boyunca sürüklemek kasten, taammüden, planlayarak adam öldürmek olurdu!

Cinayet anından sonraki gelişmeler de muhtemelen şöyle olmuştur: Oğul Şeyh hemen büyükelçilikten “biri”ni aramıştır. O ulaşılan “biri”nin çok kritik bir işlev yerine getirdiğini söylemeye gerek yok, çünkü bu “iş”lerde hız çok önemlidir. İşti o “biri”, yine çok muhtemelen, Somali’de iş yapan patronların İstanbul’da kadrolu becerikli başka “biri”ni devreye sokmuş olmalı, belki de doğrudan emniyette tanıdığı “biri”ni aramış olmalı. Çünkü olay yerine giden, hatta karakolda ifade alan polisler, çok........

© Gazete Duvar