Λίγο πολύ μπορώ να υποψιαστώ την ψυχολογία του Άκη Μάντζιου διαπιστώνοντας την ανάγκη συμβιβασμού με την απώλεια του Φαμπιάνο σ’ ένα από τα επόμενα τέσσερα παιχνίδια. Συνήθως, πάνω στην ένταση ενός αγώνα, κάθε δεύτερη σκέψη κρίνεται απαγορευτική, φαντάζομαι όμως ότι έστω για λίγα δευτερόλεπτα έκανε μερικά σενάρια στο μυαλό του. Λίγο αργότερα είδε τη δεύτερη φετινή κίτρινη του Λορέν Μορόν με καρδιοχτύπι και την ελπίδα ότι μέχρι το τέλος του χρόνου δεν θα αντικρίσει άλλη γιατί κι αυτός δεν έχει αντικαταστάτη. Λόγω τραυματισμών, (κακού) σχεδιασμού και επιλογών που προφανέστατα δεν έχουν βγει, είναι τουλάχιστον πασιφανές ότι ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια του rotation αλλά την ανάγκη να παίζουν όλοι κάθε Κυριακή δίχως απρόοπτα σαν αυτό του Μόζες Οντουμπάτζο. Με ανακούφιση είπε χθες ο Μάντζιος… «ελπίζω να είναι μια απλή κάκωση». Γιατί ο Βρετανός προορίζεται να «βαφτιστεί» εκ νέου στόπερ στο παιχνίδι που θα απουσιάσει ο Φαμπιάνο. Το ίδιο είχε γίνει και το καλοκαίρι.

H διεύρυνση του cast των πρωταγωνιστών μοιάζει απαραίτητη κι αυτό ήταν το σπουδαιότερο κατόρθωμα στη χθεσινή νίκη επί του ΠΑΣ Γιάννινα. Ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ είχε συστηθεί από την περασμένη εβδομάδα, χθες… έσβησε και την κάψα του για το γκολ. Ο Φράνκο Φεράρι θύμισε τον full back των εκπληκτικών σεζόν που έκανε στον Βόλο. Ακόμη και ο Άλβαρο Ζαμόρα είχε τρομερή επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του, σε αυτό το ημίωρο που αγωνίστηκε, με τέσσερις τελικές προσπάθειες κι ένα γκολ. Τελευταία φορά που ήταν τόσο ουσιαστικός ήταν με τον Αστέρα Τρίπολης πριν από περίπου δύο μήνες. Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα πατάει πλέον με........

© gazzetta