Ο απολογισμός των τεσσάρων εύστοχων βολών στις οκτώ τελευταίες επιθέσεις μάλλον υποδηλώνει τη βασική αιτία της ήττας από την Κλουζ ασχέτως του ότι στο μυαλό του καθενός πάντα αποτυπώνεται η τελευταία εικόνα της (χαμένης) διπλής προσπάθειας κάτω από το καλάθι από τους Γκάλινατ-Ντε Σόουζα. Είτε το άξιζε είτε όχι, αντικειμενικά, αυτή η εικόνα ήταν η πλέον αντιπροσωπευτική του χθεσινού Άρη, μιας ομάδας δηλαδή με ψυχή χιλίων λεόντων στην άμυνα αλλά και τρομερή δυσλειτουργία στην επίθεση. Οι μόλις 12 ασίστ κατά μέσο όρο σε Eurocup και Basketleague, στοιχειοθετούν το πλέον ατράνταχτο πειστήριο και αποτελούν τη χειρότερη επίδοση ομάδας και στις δύο διοργανώσεις.

Λίγο πολύ, τούτο ήταν αναμενόμενο καθότι είναι το αναπόφευκτο κακό για κάθε φρέσκια και νεόκτιστη ομάδα. Το έλλειμμα επικοινωνίας αποκαθίσταται προϊόντος του χρόνου και μέχρι τότε, μόνο το ατομικό ταλέντο προσφέρει σιγουριά στην επίθεση. Προς το παρόν, ο Άρης το εισπράττει (σταθερά) από τον Βασίλη Τολιόπουλο ο οποίος παράλληλα είναι ο κύριος δημιουργός του καθώς του αναλογεί το 1/3 των τελικών πασών. Μάλιστα, στο ελληνικό Πρωτάθλημα, οι αριθμοί είναι ακόμη πιο αφοπλιστικοί επί της αναγκαιότητας της παρουσίας του, αυτό επιβεβαιώθηκε και χθες. Και δεν είναι μόνο οι πόντοι ή οι τελικές πάσες όσο η αμυντική προσαρμογή του αντιπάλου και οι χώροι που δημιουργούνται προς όφελός των υπολοίπων.

Κακά τα ψέματα, στην επίθεση, ο Άρης δεν έχει απολαύσει τους καρπούς του ατομικού ταλέντου κι αυτό το συμπέρασμα δεν «φωτογραφίζει» μόνο τον Μάρκους Καρ ο οποίος........

© gazzetta