Συνήθως έτσι γίνεται. Όταν έχει προηγηθεί ένα ντέρμπι αιωνίων, το αμέσως επόμενο παιχνίδι θα κρύβει παγίδες. Είτε για τον χαμένο της υπόθεσης προσπαθώντας να βγάλει αντίδραση αλλά στο τέλος να του γυρνάει μπούμερανγκ, είτε για τον νικητή καθώς δεν θα είχε γίνει σωστή διαχείριση της νίκης.

Ε, στην περίπτωση του Παναθηναϊκού συνέβη το δεύτερο. Οι πράσινοι είχαν... ξεχάσει το mentality ενός μεγάλου και δύσκολου αγώνα απέναντι σε αντίπαλο από το πρώτο ράφι της Euroleague κάπου στα αποδυτήρια του ΣΕΦ και το πλήρωσαν ακριβά. Άλλωστε πάντα ελοχεύει ένας τέτοιος κίνδυνος. Και ο Παναθηναϊκός τον... βίωσε στο πετσί του στο Palau Blaugrana.

Προσοχή. Δεν λέω να έμπαινε στο παρκέ και να έπιανε την Μπαρτσελόνα από τον λαιμό, έτσι; Δεν μπορεί να το κάνει. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Απλά να μην έβγαζε τις γνωστές (και μη εξαιρετέες πια) παθογένειες των εκτός έδρας αναμετρήσεων. Copy paste η εμφάνιση της Κωνσταντινούπολης με αυτήν της Βαρκελώνης. Αν και αυτήν την φορά χρειάστηκε να περάσει και ένα ανταγωνιστικό δεκάλεπτο μέχρι να αρχίσει η... κατηφόρα.

Αν μη τι άλλο αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει ή έστω να «θορυβήσει» τους «πράσινους» ενόψει και της συνέχειας. Θα πει κάποιος ότι οι δύο αυτές ήττες προήλθαν από δύο ομάδες που βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση. Το «ακούω». Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ο Παναθηναϊκός των προηγούμενων ετών. Είναι ο Παναθηναϊκός των υψηλών προσδοκιών και απαιτήσεων. Και καλώς ή κακώς πρέπει να βγάζει ανταγωνιστικό πρόσωπο ακόμα και απέναντι σε ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ κ.ο.κ.

Υπήρχαν απουσίες. Σημαντικές. Όντως υπήρχαν. Και αυτό θεωρώ ότι είναι και το ελαφρυντικό του Παναθηναϊκού σε αυτό το ματς. Βέβαια μην ξεχνάμε κάτι. Και η Μπαρτσελόνα είχε απουσίες και μάλιστα στις ίδιες θέσεις. Σλούκας, Βιλντόζα από τη μια, Λαπροβίτολα και Γιοκουμπάιτις από την άλλη.

Θα είναι μεγάλο λάθος για τον Παναθηναϊκό να καλυφθεί κάτω από την ομπρέλα των........

© gazzetta