Αν επρόκειτο για πισωγύρισμα ή απλά την ανάδειξη της πικρής αλήθειας θα φανεί προϊόντος του χρόνου. Σίγουρα οι δύο ερμηνείες απέχουν αρκετά. Αν δοθεί η πρώτη, πρωτίστως πρέπει να αποδειχθεί ότι υπάρχουν τα αγωνιστικά εχέγγυα για τα οποία καιρό τώρα αμφιβάλλω ασχέτως της καταγραφής μιας φιλότιμης προσπάθειας για την κάλυψη των αναγκών και η οποία αποτυπώθηκε μέσα από τις νίκες επί των Πανσερραϊκού και ΠΑΣ Γιάννινα.

Η δεύτερη ερμηνεία είναι πιο σκληρή, ίσως περισσότερο ρεαλιστική γι’ αυτό που έχει συμβεί στον Άρη. Λάθη με τα οποία πορεύεται η ομάδα από την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων και για τα οποία, λες και την τιμωρούν οι θεοί του ποδοσφαίρου. Έφτασε σε σημείο εξάρτησης από τις επιδόσεις 4-5 ποδοσφαιριστών, όχι μόνο, λόγω του κομβικού ρόλου τους αλλά γιατί δεν υπάρχουν άλλοι. Είναι αυτό που ομολόγησε χθες ο Άκης Μάντζιος λέγοντας ότι… «δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε κάποιους παίκτες σε κακή μέρα, ειδικά τους κομβικούς».

Είναι συνέπεια των καλοκαιρινών αστοχιών σε επίπεδο επιλογής ποδοσφαιριστών και συνθηκών προετοιμασίας σε συνδυασμό με τις αποχωρήσεις σημαντικών παικτών και τη λαίλαπα των διαδοχικών τραυματισμών. Είναι αυτό που λένε ότι οι νοικοκυραίοι τον χειμώνα απολαμβάνουν τη σοδιά του καλοκαιριού. Το ίδιο ισχύει και στον ομαδικό αθλητισμό. Οι κανόνες είναι απλοί. Αν τους εφαρμόσεις, σε βάθος χρόνου, θα δικαιωθείς. Αν όχι, κακό του κεφαλιού σου και νομοτελειακά θα φτάσεις στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο Άρης. Μια ομάδα με αγωνιστικές αναταράξεις, δίχως πληρότητα, με περιορισμένες επιλογές, με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές........

© gazzetta