Άκρως σημαδιακή η ημερομηνία της «πράσινης» άφιξης στο Βερολίνο για την αναμέτρηση με την Άλμπα για την 7η αγωνιστική της Euroleague.

9 Νοεμβρίου. Ακριβώς 34 χρόνια μετά την αλήστου μνήμης ημέρα που «σηματοδότησε» μια ολόκληρη χώρα και κατ' επέκταση άλλαζε τον ευρωπαϊκό (πολιτικό και μη) χάρτη. Η ημέρα, δηλαδή, που «γκρεμίστηκε» το τείχος του Βερολίνου «ανοίγοντας» έτσι τα σύνορα και ενώνοντας ένα «χωρισμένο» (έως και τότε επί 28 συναπτά έτη) έθνος. Μήπως ήρθε η ώρα να «γκρεμίσει» και ο Παναθηναϊκός το δικό του... τείχος στην γερμανική πρωτεύουσα;

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι «πράσινοι» αγνοούν τη λέξη «νίκη» στο Βερολίνο εδώ και οκτώ χρόνια. Από το μακρινό 2015 έχουν να επιστρέψουν στην Αθήνα με τη νίκη στις αποσκευές τους και δη από την ομάδα των.. Ιβάνοβιτς, Μπατίστα, Σλότερ. Συγκεκριμένα μέτρησαν έως και και σήμερα τρεις σερί εκτός έδρας ήττες (από εννέα έως και 29 πόντους διαφορά), ενώ στα οκτώ ματς που μεσολάβησαν στο σύνολο είχαν μόλις δύο νίκες και έξι ήττες. Αν μη τι άλλο η Άλμπα έχει εξελιχθεί σε κακό μπελά της ελληνικής ομάδας η οποία ψάχνει τις δικές της... αξίνες για να «σπάσει» το γερμανικό «τείχος» που έχει έχει αρχίσει να υψώνεται τα τελευταία χρόνια.

Όπου «αξίνες» συμπληρώστε «μπασκετικούς τρόπους», προκειμένου να πάρει ο Παναθηναϊκός τη νίκη από ένα -κακά τα ψέματα- «κυκλωμένο» παιχνίδι ενόψει της συνέχειας. Εδώ που τα λέμε εάν και εφόσον δεν μπαίνουν οι λέξεις «must win» δίπλα από αυτό το ματς, τότε οι «πράσινοι» δεν μπορούν να έχουν υψηλές βλέψεις για τη συνέχεια. Καταλαβαίνω στο 100% το «κλισέ» που λέει ότι «στην Euroleague όλοι μπορούν να τους κερδίσουν όλους» αλλά οι ομάδες που ονειρεύονται το «κάτι παραπάνω», αφενός δεν πρέπει να «γκελάρουν» στο γήπεδό τους (σ.σ. λέγε με Μακάμπι) και αφετέρου ΠΡΕΠΕΙ να «ψάχνουν» εκτός έδρας νίκες απέναντι σε ομάδες οι οποίες (όχι μόνο είναι στα μέτρα τους, αλλά) είναι πιο «αδύναμες» και με με χαμηλότερο επίπεδο ποιότητας.

Το αποψινό παιχνίδι στο Βερολίνο έχει μπόλικο «ψωμάκι» όπως συνηθίζουμε να λέμε. Να τα πάρω........

© gazzetta