Μετά το ματς του Παναθηναϊκού AKTOR στην Κωνσταντινούπολη, ένα από τα συμπεράσματα που πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου ήταν το εξής: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Και στην προκειμένη περίπτωση ενδέχεται να είναι και λογική.

Στα κλειστά ματς οι «πράσινοι» έχουν πρόβλημα. Μεγάλο. Μετρούν ήδη 0/3 παρατάσεις και ένα ακόμη ματς το οποίο κρίθηκε (και χάθηκε) στις λεπτομέρειες. Στο τελευταίο σουτ. Μάλλον για να είμαι δίκαιος υπήρχε και το παιχνίδι με την Ζάλγκιρις το οποίο και κέρδισαν ωστόσο ο αστερίσκος είναι ότι είχαν το προβάδισμα και δεν το έχασαν στα κρίσιμα σημεία.

Αυτό τι σημαίνει; Ακόμα ο Παναθηναϊκός έχει πολλά ψωμιά να φάει ώστε να έχει τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται στις «crunch times» των αγώνων της Euroleague. Και όταν λέω ότι είναι λογικό να συμβαίνει, εννοώ ότι οι «πράσινοι» είναι ακόμα νέα ομάδα και ότι ακόμα δεν έχουν «σκληρύνει» σε τέτοιες καταστάσεις. Μια, δυο, τρεις, κάποια στιγμή θα βρουν τον τρόπο (ή ακόμα καλύτερα τους τρόπους) για να βρίσκουν σωστές επιλογές.

Είχα γράψει τις προάλλες ότι ο Σλούκας έπρεπε να ήταν στο παρκέ στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την Παρτίζαν. Ήταν στο ματς με την Εφές. Αστόχησε σε ελεύθερο τρίποντο στο 1:20', έκανε λάθος στην επόμενη επίθεση με αποτέλεσμα να μην εκδηλωθεί σωστή επίθεση από τον Παναθηναϊκό, αλλά στην κρίσιμη στιγμή έδωσε την σωστή πάσα στον ελεύθερο Μήτογλου. Σούταρε ανενόχλητος, αστόχησε και χάθηκε η ευκαιρία να πάει το ματς -έστω- στην παράταση. Αν είχε ευστοχήσει, θα μιλούσαμε τώρα από τελείως διαφορετική βασή.

Υπάρχει ωστόσο και ένα μεγάλο «ναι μεν αλλά». Μπορεί να χρησιμοποιείται (αλλά όχι για πολύ ακόμα) το άλλοθι της «νέας ομάδας» αλλά στο συγκεκριμένο -τουλάχιστον- παιχνίδι οι «πράσινοι» πήραν κάτω από τη βάση στη διαχείριση της ταμπέλας του «φαβορί» σε εκτός έδρας παιχνίδι. Γιατί μην μου πείτε ότι δεν ήταν φαβορί ο Παναθηναϊκός. Ήταν και παραήταν ύστερα από τα ουκ ολίγα προβλήματα της Αναντολού Εφές.

Κάτι που μετατρέπει την συγκεκριμένη αναμέτρηση σε ακόμα μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία! Το είπαμε την περασμένη εβδομάδα στο Βελιγράδι. Ότι ο Παναθηναϊκός πέταξε στα σκουπίδια την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε για ένα μεγάλο «διπλό». Ε, αν ήταν χαμένη ευκαιρία στο Βελιγράδι, τότε η αναμέτρηση με την Εφές, τι ήταν;

Δεν ξέρω, αλλά έχω την αίσθηση ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι πολύ... soft. Δεν θέλω να πω «μπλαζέ» (γιατί πολύ απλά δεν δικαιούνται να είναι -προς το παρόν τουλάχιστον- «μπλαζέ») λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας που είχε δημιουργηθεί μετά τις απουσίες της τουρκικής ομάδας αλλά σίγουρα παρουσιάστηκε χαλαρός. Δεν έβγαλε καθόλου σκληράδα στο ματς. Καθόλου. Και αν δεν ήταν τόσο άστοχη Εφές στα μακρινά -και τις περισσότερες φορές ανενόχλητα- σουτ, διαφορά θα είχε ανοίξει περισσότερο και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να την «μαζέψει» μετά.

Ακόμα και στο κακό του βράδυ, ο Παναθηναϊκός πήγε το παιχνίδι στις λεπτομέρειες. Αν θέλετε την άποψη μου, κακώς-κάκιστα πήγε εκεί το ματς. Είχε ευκαιρίες στην τελευταία περίοδο να το «καθαρίσει» αλλά την πάτησε -τρόπον τινά- όπως στο Βελιγράδι. Έλλειψη συγκέντρωσης, αβίαστα λάθη, βιαστικές επιλογές και ξανά-μανά η Εφές στο ματς.

Κοινώς έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του. Μα, 19 επιθετικά ριμπάουντ; Δεκαεννέα (ολογράφως) επιθετικά ριμπάουντ; Με τον Ταϊρίκ Τζόουνς να «κατεβάζει» τα επτά από αυτά, την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε συνολικά έξι επιθετικά ριμπάουντ! Λίγο ακόμα και στο τέλος θα νομίζαμε ότι ο Αμερικανός σέντερ είναι κανένας... μακρινός ανιψιός του Ντένις Ρόντμαν.

Η Εφές πήρε 19 ΕΠΙΠΛΕΟΝ επιθέσεις. Την ίδια ώρα δεν έφταναν τα χαμένα ριμπάουντ για τον Παναθηναϊκό, προστέθηκαν και 16 λάθη των παικτών του Αταμάν, τα οποία ισοδυναμούν με 16 πεταμένες κατοχές! Και πάλι. Το ματς κρίθηκε στο ένα σουτ. Μόνο και μόνο από αυτό το στατιστικό, ενισχύεται περισσότερο η έννοια της «χαμένης ευκαιρίας».

Και πραγματικά δεν ξέρω πόσες ακόμα «ευκαιρίες» θα έχει ο Παναθηναϊκός σε δύσκολες έδρες και απέναντι σε ομάδες τις οποίες θα κληθεί να κερδίσει προκειμένου να κάνει το παραπάνω βήμα και να περάσει στο επόμενο επίπεδο. Βάλτε τα κάτω: 1-4 το εκτός έδρας ρεκόρ των «πρασίνων» έως τώρα στην Euroleague. Μοναδική του νίκη; Στο Βερολίνο κόντρα στην Άλμπα. Μια έδρα απ' όπου -θεωρητικά- θα περάσουν όλοι (αν όχι όλοι, έστω οι περισσότεροι) διεκδικητές των play-offs. Άρα δεν έχει κάνει τίποτα ακόμα εκτός ΟΑΚΑ γιατί είναι σαν να μην έχει κερδίσει ακόμα εκτός έδρας. Και συν τοις άλλοις, έχει να «καλύψει» και την ήττα από τη Μακάμπι.

Σας αρέσουν οι συμπτώσεις; Πέρυσι, τέτοια εποχή, ύστερα από 12 ματς, ο Παναθηναϊκός είχε και πάλι 6-6 ρεκόρ. Θέλω να πιστεύω ότι «οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα». Άλλη ομάδα η περσινή, άλλη ομάδα η φετινή. Και η λογική λέει ότι δεν θα βρεθούμε στο ίδιο έργο θεατές. Δεν γίνεται να συμβεί κάτι τέτοιο. Απλά δεν γίνεται.

Πάντως για να το πάω και ένα βήμα πιο πέρα, οι «πράσινοι» έχουν δύσκολο πρόγραμμα έως το τέλος του α' γύρου ξεκινώντας από την (καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή στη διοργάνωση) Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ, ενώ θα ακολουθήσουν τρία σερί εκτός έδρας ματς σε Λιόν, Μονακό και Μιλάνο πριν κλείσει η χρονιά με την αναμέτρηση με τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ. Λέγαμε πριν από το Βελιγράδι και μέχρι το ματς με τη Ρεάλ, ότι 2/3 θα ήταν σούπερ, 1/3 καλά, 0/3 πισωγύρισμα. Ήδη βρίσκεται στο 0/2 και έχουν μπροστά τους την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δύσκολα τα πράγματα...

Για να περάσουμε και λίγο στα αγωνιστικά του αγώνα με την Εφές. Ο Παναθηναϊκός δεν εκμεταλλεύτηκε στον βαθμό που έπρεπε και μπορούσε την κακή -σε γενικές γραμμές- άμυνα της Εφές στα pick n roll με αποτέλεσμα να ψάξει το καλάθι με λάθος τρόπους. Ο Λεσόρ θα μπορούσε να είχε τροφοδοτηθεί πολλές φορές γιατί πλην του Σλούκα κανείς άλλος δεν «διάβαζε» τα «μις ματς» που είχε κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Οι παίκτες της Εφές προσπαθούσαν να πιέσουν πάνω στην μπάλα και πολλές φορές ανάγκαζαν τους παίκτες των «πρασίνων» να... πίνουν θάλασσα με αποτέλεσμα να κάνουν το εύκολο λάθος και να μην ολοκληρώνουν καν επίθεση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την πρώτη ισοπαλία στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να καν να σουτάρει σε τρεις σερί επιθέσεις έχοντας «γράψει» ισάριθμα λάθη στην στατιστική. Γι' αυτό και λέω ότι υπήρχαν πολλές ευκαιρίες μέσα στο ματς για τους «πράσινους» να καθαρίσουν με την υπόθεση της νίκης.

Επίσης θεωρώ ότι ο Κέντρικ Ναν θα μπορούσε να πάρει περισσότερες μπάλες από τη στιγμή που του «έβγαινε» το ματς και γέμιζε με αυτοπεποίθηση. Πήρε μόλις οκτώ προσπάθειες και τελείωσε το ματς με 5/8 εντός παιδιάς. Ναι, υπέπεσε σε έξι λάθη, αλλά έδειξε ότι όταν κολλούσε η ομάδα στο σκοράρισμα, ήταν εκείνος που την ξελάσπωνε.

Ο Ντίνος Μήτογλου έπαιξε μακριά από τα στάνταρ του και ίσως να πλήρωσε το κακό του ξεκίνημα. Χαρακτηριστική ήταν και η αντίδραση του Αταμάν ο οποίος στο πρώτο δεκάλεπτο φάνηκε να βγαίνει από τα ρούχα από μια βιαστική (δίχως ωστόσο να χαθεί η κατοχή εκείνη τη στιγμή) πάσα. Όπως μακριά από τον καλό του εαυτό ήταν και ο Γκριγκόνις ο οποίος ωστόσο δεν πήρε προσπάθειες. Είχε 2/4 σουτ. Θα μπορούσαν οι συμπαίκτες του να τον εκμεταλλευτούν καλύτερα. Αν δεν κάνω λάθος σε 2-3 περιπτώσεις περίμενε μόνος του να υποδεχθεί την μπάλα στο τρίποντο, αλλά πάσα δεν πήρε ποτέ.

Όμως αυτά συμβαίνουν σε ομάδες που ακόμα «χτίζονται» και προσπαθούν όλοι να μετατρέψουν σε σύνολο το δεδομένο ταλέντο που υπάρχει. Το σίγουρο είναι ότι οι «πράσινοι» έχασαν έδαφος το οποίο και θα κληθούν να καλύψουν στη συνέχεια. Υπάρχει το υλικό. Υπάρχει η ποιότητα. Αρκεί να αποτυπωθεί και στο παρκέ...

Όσο για τη διαιτησία; Βλέποντας το ματς ξανά και με πιο καθαρό μυαλό (γιατί στο live ενδεχομένως να παρασύρθηκα), θα πω ένα πραγματάκι. Απλά έπαιξαν έδρα. Τίποτε το πολύ εξόφθαλμο. Το φάουλ του Γκραντ στον Λάρκιν με το οποίο κέρδισε τις τρεις βολές; Μπορεί να δοθεί εάν κρίνει ο διαιτητής ότι ο αμυνόμενος παίκτης έχει μπει στον άξονα του επιτιθέμενου που κάνει το σουτ. Άλλα είναι τα σφυρίγματα που έδειξαν έδρα χωρίς ωστόσο να επηρεάσουν ιδιαίτερα την εξέλιξη του αγώνα και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός γνώρισε την ήττα.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...

QOSHE - Παναθηναϊκός: Πόσες ευκαιρίες θα βρίσκει και πόσες θα πετάξει ακόμα; - Γιώργος Κούβαρης
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Παναθηναϊκός: Πόσες ευκαιρίες θα βρίσκει και πόσες θα πετάξει ακόμα;

5 0
06.12.2023

Μετά το ματς του Παναθηναϊκού AKTOR στην Κωνσταντινούπολη, ένα από τα συμπεράσματα που πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου ήταν το εξής: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Και στην προκειμένη περίπτωση ενδέχεται να είναι και λογική.

Στα κλειστά ματς οι «πράσινοι» έχουν πρόβλημα. Μεγάλο. Μετρούν ήδη 0/3 παρατάσεις και ένα ακόμη ματς το οποίο κρίθηκε (και χάθηκε) στις λεπτομέρειες. Στο τελευταίο σουτ. Μάλλον για να είμαι δίκαιος υπήρχε και το παιχνίδι με την Ζάλγκιρις το οποίο και κέρδισαν ωστόσο ο αστερίσκος είναι ότι είχαν το προβάδισμα και δεν το έχασαν στα κρίσιμα σημεία.

Αυτό τι σημαίνει; Ακόμα ο Παναθηναϊκός έχει πολλά ψωμιά να φάει ώστε να έχει τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται στις «crunch times» των αγώνων της Euroleague. Και όταν λέω ότι είναι λογικό να συμβαίνει, εννοώ ότι οι «πράσινοι» είναι ακόμα νέα ομάδα και ότι ακόμα δεν έχουν «σκληρύνει» σε τέτοιες καταστάσεις. Μια, δυο, τρεις, κάποια στιγμή θα βρουν τον τρόπο (ή ακόμα καλύτερα τους τρόπους) για να βρίσκουν σωστές επιλογές.

Είχα γράψει τις προάλλες ότι ο Σλούκας έπρεπε να ήταν στο παρκέ στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την Παρτίζαν. Ήταν στο ματς με την Εφές. Αστόχησε σε ελεύθερο τρίποντο στο 1:20', έκανε λάθος στην επόμενη επίθεση με αποτέλεσμα να μην εκδηλωθεί σωστή επίθεση από τον Παναθηναϊκό, αλλά στην κρίσιμη στιγμή έδωσε την σωστή πάσα στον ελεύθερο Μήτογλου. Σούταρε ανενόχλητος, αστόχησε και χάθηκε η ευκαιρία να πάει το ματς -έστω- στην παράταση. Αν είχε ευστοχήσει, θα μιλούσαμε τώρα από τελείως διαφορετική βασή.

Υπάρχει ωστόσο και ένα μεγάλο «ναι μεν αλλά». Μπορεί να χρησιμοποιείται (αλλά όχι για πολύ ακόμα) το άλλοθι της «νέας ομάδας» αλλά στο συγκεκριμένο -τουλάχιστον- παιχνίδι οι «πράσινοι» πήραν κάτω από τη βάση στη διαχείριση της ταμπέλας του «φαβορί» σε εκτός έδρας παιχνίδι. Γιατί μην μου πείτε ότι δεν ήταν φαβορί ο Παναθηναϊκός. Ήταν και παραήταν ύστερα από τα ουκ ολίγα προβλήματα της Αναντολού Εφές.

Κάτι που μετατρέπει την συγκεκριμένη αναμέτρηση σε ακόμα μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία! Το είπαμε την περασμένη εβδομάδα στο Βελιγράδι. Ότι ο Παναθηναϊκός πέταξε στα σκουπίδια την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε για ένα μεγάλο «διπλό». Ε, αν ήταν χαμένη ευκαιρία στο........

© gazzetta


Get it on Google Play