Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ το σχολίαζα στο ημίχρονο: «Too good to be true» έλεγα μετά το «εκρηκτικό» διάστημα του Παναθηναϊκού και δη του Κέντρικ Ναν. Σαν να περίμενα, σαν να το είχα σίγουρο, ότι η Ρεάλ θα αντιδρούσε και μετά οι «πράσινοι» θα ήταν «τρεχάτε ποδαράκια μας» σε όλο το υπόλοιπο ματς.

Ναι, λέτε και ανακάλυψα την Αμερική. Με συνοπτικές διαδικασίες η Ρεάλ «καθάρισε» το παιχνίδι και όλοι στο ΟΑΚΑ προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έγινε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα σας πω εγώ τι έγινε: Η Ρεάλ έπαιξε μπασκετάρα στην 3η περίοδο. Γιατί; Γιατί πολύ απλά μπορεί. Και μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να κάνει τα δύσκολα-εύκολα και να φέρνει τα ματς στα μέτρα της. Όποτε το θέλει και όταν το θέλει. Έτσι, απλά.

Αυτό που βλέπουμε από τη φετινή Ρεάλ, έχουμε πολλά χρόνια να το δούμε στην Euroleague. Μάλλον θέλω να είμαι δίκαιος. Και ο Ολυμπιακός έπαιζε πέρυσι, τέτοια εποχή, τρομερό και αξιοζήλευτο μπάσκετ. Όμως ίσως να μην είχε το βάθος, την ποιότητα και την πληρότητα που παρουσιάζει η ισπανική ομάδα. Μάλλον η Λερναία Ύδρα θα πρέπει να... μετονομαστεί σε Ρεάλ Μαδρίτης με αυτά που βλέπουμε φέτος. Τουλάχιστον προς το παρόν. Αύριο, μεθαύριο κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει. Σήμερα ωστόσο η Ρεάλ είναι η καλύτερη και πληρέστερη ομάδα της Ευρώπης. Τελεία και παύλα.

Λίγο «χάιδευε» το γκάζι στο ΟΑΚΑ και εξαφανιζόταν. Το +3 έγινε -18 για τον Παναθηναϊκό σε χρόνο dt. «Περάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» όπως έλεγε το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν. Προσπαθούσε να επιστρέψει το «τριφύλλι» μειώνοντας -σχετικά γρήγορα- σε μονοψήφιο αριθμό τη διαφορά; Ξανά, μανά τα ίδια. -14 και adiós.

Αντίθετα οι «πράσινοι» έφτυναν αίμα στο ματς. Ακόμα και στο εξαιρετικό τους διάστημα στην 2η περίοδο, το μόνο που κατάφεραν ήταν να κλείσουν το ημίχρονο στο... -1. Εντάξει βρέθηκαν και στο +6 κάποια στιγμή (43-37) αλλά είναι αυτό που σας είπα και πριν. Χωρίς να καταλάβει κανείς «τι» και «πώς» η Ρεάλ είχε επιστρέψει και... απειλούσε ενόψει του δευτέρου ημιχρόνου.

Ε, η συνέχεια γνωστή. Τα είπαμε. Και ο Αταμάν παραδέχθηκε την ήττα της ομάδας του. χαρακτηρίζοντας τη Ρεάλ «μηχανή». Και καλοκουρδισμένη θα προσθέσω εγώ. Πραγματικά είναι παράδειγμα προς μίμηση το πώς άλλαζαν πάσες, το πώς κινούνταν οι παίκτες offball. Πραγματικά δεν έχω λόγια. Εντυπωσιακή ομάδα. Πρέπει να έρθουν τα πάνω-κάτω και να... κοιμηθεί ο Θεός για να μην κυριαρχήσουν έως το τέλος. (Δεν λέω για τρόπαιο γιατί σ' ένα ματς, τα ΠΑΝΤΑ μπορεί να συμβούν).

Πάμε τώρα στα δικά μας. Όπως είχα αναφέρει και τις προηγούμενες φορές, ο Παναθηναϊκός θα έκανε πισωγύρισμα στην περίπτωση του 0/3 απέναντι σε Παρτίζαν, Εφές και Ρεάλ. Τώρα θα μου πείτε: Ήταν ματς τα οποία είχε «κυκλώσει» πριν από την έναρξη της σεζόν για νίκη; Σαφέστατα και όχι. Όμως όπως είχαν διαμορφωθεί οι καταστάσεις, σίγουρα θα μπορούσε να πάρει μια νίκη. Έστω μία.

Δεν ξέρω αν στον τελικό απολογισμό οι «πράσινοι» θα το... φυσάνε και δεν θα κρυώνει όσον αφορά τα πρόσφατα παιχνίδια σε Βελιγράδι και Κωνσταντινούπολη. Δικά τους ματς. Τα χάρισαν. Παρόλα αυτά, ακόμα και στο αρνητικό ρεκόρ του 6-7 ύστερα από 13 ματς, τίποτε δεν έχει χαθεί. Τουλάχιστον όσον αφορά τον ρεαλιστικό στόχο που ΠΡΕΠΕΙ να έχουν (τουλάχιστον σε πρώτη φάση) στον Παναθηναϊκό. Η Ρεάλ έδειξε με εμφατικό τρόπο στους «πράσινους» ότι πρέπει να απλώνουν τα πόδια τους μέχρι εκεί που φτάνει το σεντόνι.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκέφτεται αρχικά το play-in και το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα (δηλαδή την 7η ή την 8η θέση στην regular season) και κατά δεύτερο τα απευθείας play-offs τερματίζοντας από την 6η θέση και πιο ψηλά. Και αν μας έχει διδάξει κάτι η Euroleague τέσσερις αγωνιστικές πριν από το φινάλε του α' γύρου, είναι ότι τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ δύσκολα. Και ότι είναι πολύ πιθανόν, έως και την τελευταία ημέρα να υπάρχουν 7-8 ομάδες που να διεκδικούν το play in tournament.

Πάμε να δούμε τι έχει ο Παναθηναϊκός έως το τέλος του α' γύρου: Βιλερμπάν εκτός, Μονακό εκτός, Αρμάνι Μιλάνο εκτός και Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ. Οτιδήποτε λιγότερο από το 3/4 θα φέρει τον Παναθηναϊκό ακόμα πιο πίσω. Αν θα υπάρχει χρόνος να διορθώσει τα πράγματα στον β' γύρο; Σαφέστατα και θα υπάρχει. Μόνο που και οι υπόλοιπες ομάδες θα τα παίζουν «όλα για όλα» για τον ίδιο στόχο. Φυσικά εάν κάνει το απόλυτο θα μιλάμε για πραγματικά... Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα μαζί. Όμως δεν το βλέπω αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές.

Κοινώς έχει αρχίσει να μπαίνει από τώρα το «πρέπει» στο μυαλό των παικτών και του προπονητή και δεν ξέρω πόσο διαχειρίσιμο θα είναι στη συνέχεια. Μακάρι στη συνέχεια να δούμε έναν Παναθηναϊκό και να τρίβουμε τα χέρια μας από ικανοποίηση! Ο Παναθηναϊκός του α' ημιχρόνου έχει όλα τα φόντα να διεκδικήσει και να πάρει τα επόμενα τέσσερα ματς. Ο Παναθηναϊκός ωστόσο που εμφανίστηκε κόντρα στην Εφές είναι ικανός και για... 0/4.

Από το ματς με την Ρεάλ υπάρχουν ευχάριστα και δυσάρεστα νέα. Και όπως αρμόζει σε τέτοιες καταστάσεις, θα ξεκινήσω από τα... δυσάρεστα. Όπως θα έχετε παρατηρήσει από τα κείμενά μου, πιστεύω πολύ στον Σλούκα. Και τον πιστεύω πολύ. Για την εμπειρία του, τις παραστάσεις του, τις ικανότητές του, για την εν γένει μπασκετική του υπόσταση.

Όμως όσο «κουβαλάει» αυτό το «πρέπει να αποδείξω» στις πλάτες του, πολύ φοβάμαι ότι θα βλέπουμε την χειρότερη έκδοσή του. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού πρέπει να απελευθερωθεί. Να αποβάλλει το ΑΧΡΕΙΑΣΤΟ άγχος από πάνω του. Όλοι ξέρουμε ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Και εκείνος το γνωρίζει για τον εαυτό του. Έτσι και μόνο έτσι πιστεύω ότι ο Σλούκας θα βγάλει και θα δείξει σε σταθερή βάση τον καλύτερό του εαυτό. Και μετά θα θα γίνουν όλα πολύ πιο εύκολα. Για όλους.

Επίσης: Ο Μήτογλου πολύ κουρασμένος. Δεν έχει την ίδια εκρηκτικότητα όπως στα προηγούμενα παιχνίδια. Μερικές φορές μου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει δύναμη να... φτάσει τη μπάλα στο καλάθι σε κάποια fade away που επιχειρεί ή κάποια spot up σουτ που παίρνει. Απαραίτητος ο Χουάντσο ο οποίος μετράει αντίστροφα για την επιστροφή του. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα τον δούμε να επιστρέφει στην εκτός έδρας «διαβολοβδομάδα» και δη σε Μονακό και Μιλάνο.

Θέλω να σταθώ και στον Γκριγκόνις. Τον... κατάπιαν. Ίδιο μέγεθος ο Λιθουανός και ίδιο μέγεθος οι Ντεκ και Χεζόνια; Η Ρεάλ είναι ομάδα με τεράστια κορμιά και είχε ο Ματέο την πολυτέλεια της επιλογής. Ο Αταμάν δεν την είχε. Γκριγκόνις και από εκεί και πέρα σχήμα με τρία γκαρντ. Καληνύχτα και καλή τύχη. Πώς να «ματσάρει» μετά ο Παναθηναϊκός την ισπανική ομάδα; Και εδώ φαίνεται το πόσο πολύ λείπει ο Παπαπέτρου. Όπως και το πόσο πολύ λείπει και ο Χουάντσο ο οποίος πριν από τον τραυματισμό του είχε «ανέβει» σε πολλά ματς στο «τρία» και έδινε μέγεθος (που δεν έχει ο Παναθηναϊκός μετά τις απουσίες των δύο παικτών) σε διάφορα σχήματα.

Να πάμε και στα ευχάριστα νέα, έτσι; Ο Κέντρικ Ναν ήταν απολαυστικός στο πρώτο ημίχρονο. Έκανε ολοκληρωτική εμφάνιση στην επίθεση. Είναι ο παίκτης που ήθελε ο Αταμάν, ο παίκτης ο οποίος μπορεί να σκοράρει με χίλιους δύο τρόπους, ο παίκτης ο οποίος μπορεί να «κουβαλήσει» την ομάδα του στην επίθεση, ο παίκτης ο οποίος έχει... άγνοια κινδύνου. Και το απέδειξε στα αλλεπάλληλα ντράιβ του στον Ταβάρες.

Και προσέξτε. Βρίσκεται στην ομάδα έναν μήνα. Χωρίς να γνώριζε καν τι εστί ευρωπαϊκό μπάσκετ. Χωρίς να είχε περάσει ποτέ τον Ατλαντικό. Και δείχνει αυτό το πρόσωπο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά θεωρώ ότι ακόμα δεν έχουν δει τίποτα τα μάτια μας από τον Ναν και τα όσα μπορεί (και θα) προσφέρει στον Παναθηναϊκό. Και το (πολύ) ευχάριστο είναι ότι βοηθάει και σε άλλους τομείς. ΚΑΙ θα δώσει ασίστ «διαβάζοντας» τι δίνει η αντίπαλη άμυνα (σ.σ. 4 μοίρασε σε αυτό το ματς) ΚΑΙ θα πάει για το ριμπάουντ αλλά ΚΑΙ θα «κυνηγήσει» το κλέψιμο. Του λείπει η ευρωπαϊκή εμπειρία. Την αποκτά. Θα την αποκτήσει.

Την ίδια ώρα ο Ματίας Λεσόρ δεν καταλαβαίνει τίποτα. Μπορεί να μην είναι και το... πρώτο μπόι για σέντερ, αλλά με τη δύναμή του, την έκρηξή του και την ενέργεια που βγάζει, τα βάζει με οποιονδήποτε αντίπαλο. Άλλο ένα καλό ματς για τον Γάλλο. Όταν τροφοδοτείται σωστά στα pick n roll ή όταν παίρνει τη μπάλα για να ποστάρει, κατά 80% θα σκοράρει ή θα πάρει φάουλ. Ή θα κάνει και τα... δύο!

Όσο για τον Βιλντόζα; Ναι, μπορεί να ήταν άστοχος με 2/11 σουτ και μάλιστα σουτ τα οποία έχει για... πλάκα, αλλά δεν μπαίνει αρνητικό πρόσημο στην εμφάνισή του. Έπαιξε εξαιρετική άμυνα στον Καμπάτσο στο πρώτο ημίχρονο, ήταν σοβαρός και δεν έκανε τα... γνωστά του λάθη. Όσο για τα σουτ; Θα μπουν. Στο επόμενο ματς ή στο μεθεπόμενο. Όμως κέρδισε τα 32 λεπτά της συμμετοχής του. Γιατί ήταν σοβαρός...

ΥΓ: Αν μπορούσε να υπογράψει συμβόλαιο ο Χεζόνια με τον Παναθηναϊκό θα το είχε κάνει... χθες. Τα όσα συνέβησαν στο ΟΑΚΑ πριν και μετά το ματς, τα όσα είπε εκείνος και τα όσα άφησε να εννοηθούν με μια κίνηση του χεριού του, τα «θέλω» του Παναθηναϊκού, θα μου προκαλέσει τεράστια έκπληξη εάν δεν έρθει στο Προολυμπιακό του ΣΕΦ με την εθνική Κροατίας ως παίκτης του Παναθηναϊκού.

ΥΓ2: Τρομερή ατμόσφαιρα από 18.000 φιλάθλους. Πραγματική γιορτή το ματς. Μπορεί η Ρεάλ στην 3η περίοδο να έκανε... πάρτι το παρκέ, αλλά τα τραγούδια, οι φωνές και η στήριξη δεν σταματούσε καθόλου.

ΥΓ3: Αυτός ο Ντεκ, όσο... αντιτουριστικός και αν είναι, άλλο τόσο εξαιρετικός και χρήσιμος αποδεικνύεται όλα αυτά τα χρόνια στη Ρεάλ. Ο κατάλληλος άνθρωπος για τον κατάλληλο ρόλο στους Μαδριλένους.

ΥΓ4: Δηλαδή η Ρεάλ δεν είχε ούτε τον Γιαμπουσέλε, ούτε τον Τσάτσο; «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...» για τα όσα έχουμε να δούμε ακόμα!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...

QOSHE - Παναθηναϊκός: Η ωμή πραγματικότητα και οι ρεαλιστικές δυνατότητες - Γιώργος Κούβαρης
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Παναθηναϊκός: Η ωμή πραγματικότητα και οι ρεαλιστικές δυνατότητες

4 5
09.12.2023

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ το σχολίαζα στο ημίχρονο: «Too good to be true» έλεγα μετά το «εκρηκτικό» διάστημα του Παναθηναϊκού και δη του Κέντρικ Ναν. Σαν να περίμενα, σαν να το είχα σίγουρο, ότι η Ρεάλ θα αντιδρούσε και μετά οι «πράσινοι» θα ήταν «τρεχάτε ποδαράκια μας» σε όλο το υπόλοιπο ματς.

Ναι, λέτε και ανακάλυψα την Αμερική. Με συνοπτικές διαδικασίες η Ρεάλ «καθάρισε» το παιχνίδι και όλοι στο ΟΑΚΑ προσπαθούσαν να καταλάβουν τι έγινε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα σας πω εγώ τι έγινε: Η Ρεάλ έπαιξε μπασκετάρα στην 3η περίοδο. Γιατί; Γιατί πολύ απλά μπορεί. Και μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να κάνει τα δύσκολα-εύκολα και να φέρνει τα ματς στα μέτρα της. Όποτε το θέλει και όταν το θέλει. Έτσι, απλά.

Αυτό που βλέπουμε από τη φετινή Ρεάλ, έχουμε πολλά χρόνια να το δούμε στην Euroleague. Μάλλον θέλω να είμαι δίκαιος. Και ο Ολυμπιακός έπαιζε πέρυσι, τέτοια εποχή, τρομερό και αξιοζήλευτο μπάσκετ. Όμως ίσως να μην είχε το βάθος, την ποιότητα και την πληρότητα που παρουσιάζει η ισπανική ομάδα. Μάλλον η Λερναία Ύδρα θα πρέπει να... μετονομαστεί σε Ρεάλ Μαδρίτης με αυτά που βλέπουμε φέτος. Τουλάχιστον προς το παρόν. Αύριο, μεθαύριο κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει. Σήμερα ωστόσο η Ρεάλ είναι η καλύτερη και πληρέστερη ομάδα της Ευρώπης. Τελεία και παύλα.

Λίγο «χάιδευε» το γκάζι στο ΟΑΚΑ και εξαφανιζόταν. Το 3 έγινε -18 για τον Παναθηναϊκό σε χρόνο dt. «Περάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» όπως έλεγε το παλιό διαφημιστικό σλόγκαν. Προσπαθούσε να επιστρέψει το «τριφύλλι» μειώνοντας -σχετικά γρήγορα- σε μονοψήφιο αριθμό τη διαφορά; Ξανά, μανά τα ίδια. -14 και adiós.

Αντίθετα οι «πράσινοι» έφτυναν αίμα στο ματς. Ακόμα και στο εξαιρετικό τους διάστημα στην 2η περίοδο, το μόνο που κατάφεραν ήταν να κλείσουν το ημίχρονο στο... -1. Εντάξει βρέθηκαν και στο 6 κάποια στιγμή (43-37) αλλά είναι αυτό που σας είπα και πριν. Χωρίς να καταλάβει κανείς «τι» και «πώς» η Ρεάλ είχε επιστρέψει και... απειλούσε ενόψει του δευτέρου ημιχρόνου.

Ε, η συνέχεια γνωστή. Τα είπαμε. Και ο Αταμάν παραδέχθηκε την ήττα της ομάδας του. χαρακτηρίζοντας τη Ρεάλ «μηχανή». Και καλοκουρδισμένη θα προσθέσω εγώ. Πραγματικά είναι παράδειγμα προς μίμηση το πώς άλλαζαν πάσες, το πώς κινούνταν οι παίκτες offball. Πραγματικά δεν έχω λόγια. Εντυπωσιακή ομάδα. Πρέπει να έρθουν τα πάνω-κάτω και να... κοιμηθεί ο Θεός για να μην κυριαρχήσουν έως το τέλος. (Δεν λέω για τρόπαιο γιατί σ' ένα ματς, τα ΠΑΝΤΑ μπορεί να συμβούν).

Πάμε τώρα στα δικά μας. Όπως είχα αναφέρει και τις προηγούμενες φορές, ο Παναθηναϊκός θα έκανε πισωγύρισμα στην........

© gazzetta


Get it on Google Play