Πριν από τα τρία σερί ταξίδια σε Λυών, Μονακό και Μιλάνο είχα γράψει από αυτήν την στήλη ένα πράγμα: Το 1/3 θα ήταν καλό, το 2/3 θαυμάσιο, το 3/3 βγαλμένο από τα καλύτερα μπασκετικά όνειρα του Αταμάν.
Αν και εδώ που τα λέμε, ακόμα και ο αισιόδοξος (έως και υπεραισιόδοξος) Τούρκος προπονητής, ενδεχομένως να κρατούσε μια... πισινή ενόψει των τριών εκτός έδρας αγώνων και να έβαζε τον πήχη κάπου στη μέση. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μια ανάσα από το να κλείσει τον πρώτο γύρο με μια νίκη λιγότερη από το συνολικό ρεκόρ του πέρυσι (σ.σ. και εννοώ το εντός του παρκέ μιας και του είχαν αφαιρεθεί δύο νίκες στο τέλος λόγω τιμωρίας) εάν και εφόσον επιβληθεί και του Ερυθρού Αστέρα την ερχόμενη Πέμπτη (28/12) και δη σ' ένα ΟΑΚΑ το οποίο θα κοχλάζει.
Αυτό δείχνει από μόνο του ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι πια η ομάδα την οποία είχαν... κυκλώσει οι περισσότεροι αντίπαλοι του στην Euroleague ως νίκη. Είναι η ομάδα που έχει αλλάξει επίπεδο. Είναι η ομάδα που δεν θα κοιτάζει τους άλλους στα μάτια, αλλά θα τους αναγκάζει να τον κοιτούν εκείνοι στα μάτια. Είναι η ομάδα που έπαψε να φοβάται. Αντίθετα είναι η ομάδα που άρχισαν να την φοβούνται. Βάζω έναν αστερίσκο εδώ και περιμένω την κατάσταση του Λεσόρ. Αν έχει κάτι σοβαρό το οποίο φυσικά και απεύχομαι, αυτομάτως αλλάζουν όλα τα δεδομένα που έχουν αρχίσει να σχηματίζονται...
Στο Μονακό αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να πεθάνει και έφτασε σε μια νίκη που έστειλε στα ουράνια την ψυχολογία. Στο Μιλάνο απέδειξε ότι η νίκη στο Πριγκιπάτο μόνο τυχαία δεν ήταν. Μέρα με την ημέρα, παιχνίδι με το παιχνίδι, κατοχή με την κατοχή, ο Παναθηναϊκός γίνεται καλύτερος. Και θέλει να γίνει ακόμα καλύτερος. Πολύ καλύτερος.
Θέλει να επιστρέψει στην ελίτ της Euroleague. Άμεσα. Όχι μακροπρόθεσμα. Άμεσα. Άλλωστε αυτό δεν διατυμπανίζει ο Αταμάν όπου βρεθεί και όπου σταθεί; Ότι οι φετινοί στόχοι του Παναθηναϊκού είναι υψηλοί και φτάνουν έως και το Final Four;
Προσωπικά πιστεύω και θεωρώ ότι ακόμα βρίσκεται στην αρχή. Έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Απλούστατα δείχνει ότι ολοένα και γίνεται καλύτερος. Παρουσιάζει βελτίωση. Κυνηγάει όλες τις μπάλες. Δεν τα παρατάει. Έχει αλλάξει τελείως τη νοοτροπία του. Έχει αποκτήσει μέταλλο.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι υπέγραψε και συμβόλαιο με την επιτυχία. Έτσι; Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τίποτα. Παρόλα αυτά έχει αρχίσει να βγάζει χαρακτήρα στο παρκέ, να αποκτά ταυτότητα και να δείχνει τη δεδομένη ποιότητα που διαθέτει. Αν και σας ξαναλέω. Δεν πιστεύω ότι η ομάδα έχει πιάσει το 60% του φετινού της potential.
Το βασικό στοιχείο του Παναθηναϊκού και το οποίο ανέφερα πρόσφατα σε κείμενο, έχει να κάνει με την προσαρμοστικότητά του. Μπασκετικός χαμαιλέοντας. Θα διαβάσει καλά την αντίπαλη ομάδα και θα προσπαθήσει να χτυπήσει τις αδυναμίες της.
Παράδειγμα: Η Μονακό είναι αθλητική ομάδα, με μεγάλα και αθλητικά κορμιά. Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε πήρε ο Παναθηναϊκός πολλά τρίποντα στο ματς. Γνώριζε ότι ήταν δύσκολο να απειλήσει στο «ένας εναντίον ενός» λόγω της αθλητικότητας της γαλλικής ομάδας με αποτέλεσμα να ψάξει και να βρει πολλά καλά και ελεύθερα σουτ μέσα από σωστή κυκλοφορία. Το αν ήταν άστοχος στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Αυτό που έπρεπε να μπει στην εκπνοή του αγώνα, μπήκε. Και αυτό έχει σημασία.
Πάμε τώρα στο Μιλάνο. Είδατε πόσα λιγότερα τρίποντα (σ.σ. 15 έναντι 26 στο Μονακό) πήρε ο Παναθηναϊκός; Γιατί; Επειδή το επέλεξε. Σε αντίθεση με την Μονακό, η Αρμάνι διαθέτει βαριά κορμιά με αργά πόδια. Άρα τι έκανε; Χτύπησε στο παιχνίδι απομόνωσης, επιχειρώντας λιγότερα σουτ από την περιφέρεια. Και αν δεν είχαν γίνει δυο-τρια λάθη συνεννόησης - συνεργασίας , ενδεχομένως ο Παναθηναϊκός να είχε νικήσει πολύ πιο εύκολα.
Φυσικά τα πάντα ξεκίνησαν από την άμυνα του στο δεύτερο ημίχρονο, έχοντας δεχτεί μόλις 27 πόντους, εκ των οποίων τους 15 στην 3η περίοδο και τους υπόλοιπους 12 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο. Στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα δηλαδή. Και φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε και την εξαιρετική άμυνα του Γκραντ πάνω στον Σέιβον Σιλντς, τον οποίο και κράτησε μακριά από τα γνωστά του στάνταρ.
Και φυσικά εκείνος που ανέλαβε τις περισσότερες ευθύνες στο ματς από τη στιγμή που η τακτική του Παναθηναϊκού οδηγήθηκε στο πέντε εναντίον πέντε και του iso, ο καταλληλότερος για να την υπηρετήσει με ευλάβεια και επιτυχία, δεν ήταν άλλος από τον Κέντρικ Ναν.
Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό αλλά είναι πραγματικός «δολοφόνος» ο οποίος δεν... χαμπαριάζει τίποτα απολύτως. Στο Μονακό ξεκίνησε με 0/6 σουτ αλλά μέσα σε ένα δεκάλεπτο έμελλε να αλλάξει την ιστορία του αγώνα και να... δώσει την ευκαιρία στον Μάριους Γκριγκόνις να γίνει ο ήρωας του της βραδιάς.
Στο Μιλάνο μπορεί να υπέπεσε σε έξι λάθη, μπορεί κάποιες στιγμές να... εχανε το μυαλό του θέλοντας να κάνει το κάτι παραπάνω αλλά όταν η μπάλα «έκαιγε» είπε σε όλους «get outta my way» και υπέγραψε άλλη μια ονειρική βραδιά για τον Παναθηναϊκό. Και κυριότερο; Έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των συμπαικτών του.
Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο όταν είχε τη μπάλα με το σκορ στο 68-71 και ο Σλούκας έκανε νόημα σε όλους να ανοίξουν για να παίξει ο Ναν «ένας εναντίον ενός». Αν και ο αρχηγός του Παναθηναϊκού «ζει και αναπνέει» για clutch στιγμές, γνώριζε ότι ο Αμερικανός το «ένιωθε» και έπρεπε να πάει σε εκείνον η προσπάθεια. Ο Ναν «ζάλισε» τον Φόιγκτμαν, τον έστειλε για... τσάι και «bang» το dagger τρίποντο με το οποίο έκοψε τα πόδια των Ιταλών καθαρίζοντας το ματς. Arrivederci και τα λέμε την επόμενη φορά.
Όταν μάλιστα μάθει καλύτερα την Euroleague, προσαρμοστεί και καταλάβει στο 100% τι πρέπει να κάνει καλύτερα στο παρκέ θα μιλάμε για πραγματικό υπερόπλο, το οποίο ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να... επεκτείνει και να μην τον βάλει καν σε διαδικασία να σκεφτεί το ΝΒΑ. Και για να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη, ήδη είναι υπερόπλο. Και φάνηκε από τη μέρα που βρέθηκε στην ομάδα και μετά. Με μηδενική ευρωπαϊκή εμπειρία και μηδενικές ευρωπαϊκές παραστάσεις. Φανταστείτε να τα αποκτήσει κιόλας.
Μιας και ανέφερα τις ανανεώσεις. Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει με τον Τζέριαν (σ.ε. ή Τζεράιαν με τον ίδιο να μας λέει στην Ιταλία «δεν έχει διαφορά, ας με αποκαλείτε Τζέι») Γκραντ. Έσπευσε και συμφώνησε μαζί του για πρόωρη επέκταση στο συμβόλαιο του έως το 2026 και μάλιστα με αυξημένες αποδοχές από φέτος!
Το άξιζε και με το παραπάνω. Αποκτήθηκε ως «μια ακόμα λύση στα γκαρντ» και αποτελεί το πασπαρτού του Αταμάν, τον παίκτη για όλες τις δουλειές, έναν ποιοτικό «εργάτη», τον παίκτη που μπορεί και «δένει» όλα τα σχήματα του Τούρκου προπονητή. Το «well deserved» που λένε και στις ΗΠΑ αποτυπώνει στο 100% το ποσό πολύ άξιζε ο Γκραντ αυτήν την επέκταση.
Και το κυριότερο; Ο Παναθηναϊκός δείχνει ως οργανισμός ότι έχει αρχίσει να λειτουργεί διαφορετικά και σε αυτά τα επίπεδα. Προτού γίνει περιζήτητος και θέλοντας να τον ανταμείψει για την παρουσία του έως τώρα στην ομάδα, προχώρησε στην επέκταση του συμβολαίου του η οποία αναμένεται να ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες. Και έτσι ακριβώς θα συνεχίσει να λειτουργεί ο οργανισμός του Παναθηναϊκού και στη συνέχεια.
Η αγωνία με τον τραυματισμό του Λεσόρ να μην υπήρχε μετά το τρομακτικό του πέσιμο στο παρκέ από το δυναμικό φάουλ του Μέλι και τώρα θα μιλούσαμε για το τέλειο ταξίδι. Τόσο από πλευράς της παρουσίας του κόσμου και του πόσο πολύ αγκάλιασε την ομάδα, αλλά φυσικά και από τελικό αποτέλεσμα του 2/2.
Για μια ακόμη φορά το «AKTINA Travel Group» διοργάνωσε άψογα το διπλό ταξίδι σε Μονακο και Λυών. Ο Κυριάκος και ο Βαγγελης κάνουν εξαιρετική δουλειά και φροντίζουν ώστε ο κόσμος και η ομάδα να είναι απολύτως ικανοποιημένοι. Και είναι!
Μιλώντας για τον κόσμο, ακόμα και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί είχαν μείνει με το στόμα ανοικτό. Πραγματικά φοβερή στήριξη και μεγάλη παρουσία. Είτε από τους 120 φιλάθλους που ταξίδεψαν με το τσάρτερ, είτε ακόμα και από τις εκδρομές που είχαν διοργανώσει ατομικά από τις γύρω περιοχές. Θα έχουν να το λένε. Αν και στη Γαλλία ο έλεγχος που έγινε, με το να στήνουν στον τοίχο τους φιλάθλους με τις οικογένειές τους για να τους ψάχνουν (τρόπον τινά) και μέσα από τα ρούχα, ήταν υπερβολικός.
Κάτι πολύ σημαντικό επιστρέφοντας στα αγωνιστικά θέματα. 1ον ο Κώστας Σλούκας μπορεί να έχει ανάλογες βραδιές με 9 πόντους, 6 ασίστ και 5 ριμπάουντ, με τόσο γεμάτες και ώριμες εμφανίσεις οδηγώντας την ομάδα του σε νίκες; Θα είναι τρισευτυχισμενος ο ίδιος και οι συμπαίκτες του . Αυτόν τον Σλουκά θέλει ο Παναθηναϊκός. Και όπως παρατηρείτε σιγά σιγά βρίσκει και το χέρι του.
Last but not least ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Και εκείνος αρχίζει να ανεβάζει στροφές μετά τον τραυματισμό του και να γίνεται κομβικός στην άμυνα. Βοήθησε πάρα πολύ, ειδικά όταν ο Μήτογλου δεν είχε ξεκινήσει καλά το ματς στο πρώτο ημίχρονο. Σίγουρα δεν ξέχασε το μπάσκετ που ξέρει. Απλά στάθηκε άτυχος εις διπλούν. Δεν μπορούσε να προσαρμοστεί μετά τη θητεία του στο ΝΒΑ και όταν άρχισε να το κάνει (με αποκορύφωμα το ματς του ΣΕΦ) τραυματίστηκε και έμεινε πίσω. Όμως όσο περνάει ο καιρός ολοένα θα μπαίνει και εκείνος στην πράσινη εξισωση, κάτι που θα γίνει και με τον Ιωάννη Παπαπέτρου (περίπου) το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου...
ΥΓ: Ο Ματίας Λεσόρ πήγε υποβασταζόμενος και στο αεροδρόμιο. Πονούσε. Μετά βίας περπατούσε μέχρι και την επιστροφή της ομάδας στην Αθήνα. Θα φανεί τις επόμενες ώρες η σοβαρότητα της κατάστασης του.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
