Δεν ξέρω αν είναι κάποιο είδος δοκιμασίας ή κάποιο κόλπο που έχουν σκαρφιστεί στον Ολυμπιακό. Αφενός κάνουν την ίδια τους τη ζωή πιο δύσκολη από όσο ήδη είναι και αφετέρου υποβάλλουν σε καρδιολογικά τεστ τον κόσμο τους. Λες και το πήραν πακέτο με το διαρκείας τους. Να μάθουν όλοι τα όρια τους, μέχρι πόσο αντέχουν.

Ας σοβαρευτούμε... Τέλος καλό, όλα καλά για τους «ερυθρόλευκους» οι οποίοι πέτυχαν την τρίτη διαδοχική τους νίκη στην Euroleague και έχουν πάρει βαθιά ανάσα σε σχέση με το βράδυ που ολοκληρώθηκε η εντός έδρας αναμέτρηση με τη Βαλένθια.

Τα επόμενα ματς που ακολούθησαν έπρεπε να τα πάρουν και τα πήραν. Η λέξη «πρέπει» περιλαμβάνει μπόλικη πίεση, αλλά ανταποκρίθηκαν. Κόντρα στην Αρμάνι μου άρεσε πάρα πολύ το επίπεδο συγκέντρωσης της ομάδας για 35 λεπτά, αλλά όπως πολλές φορές έχω χαρακτηρίσει τη διοργάνωση αυτή, είναι τόσο αδυσώπητη που μπορεί σε ένα πεντάλεπτο να καταστραφούν τα πάντα.

Δεν ξέρω αν ήταν θέμα χαλάρωσης των παικτών όταν βρέθηκαν στο 15, αλλά θα πρέπει να τους προβληματίσει το γεγονός πως μία νίκη τους που έδειχνε σχεδόν σίγουρη, μπήκε υπό διαπραγμάτευση.

Πάντα και για όλα τα πράγματα υπάρχουν δύο όψεις. Οχι μόνο στο μπάσκετ. Και στην καθημερινότητά μας. Εμείς επιλέγουμε πως θα τα δούμε.

Από τη μία ο Ολυμπιακός έχασε ένα προβάδισμα 15 πόντων, αλλά από την άλλη στο τελευταίο δίλεπτο έβγαλε τεράστια προσωπικότητα και ισχυρό χαρακτήρα παίρνοντας τη νίκη.

Από τη μία υπάρχει η άποψη «καλύτερα να νικάγαμε με 15» γιατί σε αυτή την περίπτωση θα άνοιγε το rotation και θα ξεκουράζονταν λίγο μιας και ακολουθεί σε λίγες ώρες αγώνας με την υπεραθλητική Μονακό. Από την άλλη υπάρχει «καλύτερα που νικήσαμε έτσι» γιατί θα κάνει πολύ καλό στην ψυχολογία των παικτών.

Όλες οι απαντήσεις είναι σωστές και αποδεκτές.

Για διαδοχικό παιχνίδι ο Γάλλος σέντερ........

© gazzetta