Ε, δεν γινόταν να χαθεί δεύτερο ματς στη σειρά με πανομοιότυπο τρόπο. Απλά δεν γινόταν. Το φάντασμα του Κόντι Μίλερ ΜακΙντάιρ ωστόσο είχε αρχίσει να απλώνεται στον ουρανό του «Pabellon Fuente de San Luis» της Βαλένθια όταν ο Σέμι Οτζελέγιε πήρε την προσπάθεια για το buzzer beater της νίκης.
Ευτυχώς το σουτ ήταν κακό. Και για να πω την αλήθεια, επειδή καθόμουν ακριβώς στην ίδια ευθεία τη στιγμή που έφευγε η μπάλα από τα χέρια του, ήμουν σίγουρος ότι θα αστοχούσε. Και δεν χρειάστηκε καν να περάσει το βασανιστικό δευτερόλεπτο μέχρι να φτάσει η μπάλα στο καλάθι του Παναθηναϊκού. Είδα ότι είχε φύγει... στραβά από τα χέρια του.
Κάπως έτσι λοιπόν, έπεσαν και οι τίτλοι τέλους στην ισπανική κατάρα των 18 αγώνων χωρίς νίκη επί ισπανικού εδάφους. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, είχαν συμπληρωθεί σχεδόν πέντε χρόνια απο το απόλυτο «μηδέν» του Παναθηναϊκού στην Ιβηρική χερσόνησο και δη από εκείνη τη νίκη απέναντι στην Γκραν Κανάρια τον Φεβρουάριο του 2019. Τουλάχιστον όσον αφορά την τελευταία φάση.
Νωρίτερα και μέχρι να φτάσει το ματς σε εκείνο το σημείο έγιναν πολλά πράγματα τα οποία αξίζει να σημειωθούν. Και δεν ήταν καλά για τον Παναθηναϊκό μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Θα αναφερθώ φυσικά και στο εκτός των τεσσάρων γραμμών αλλά αυτό που έχει αξία να ασχοληθεί κάποιος είναι το μέτριο πρόσωπο των πράσινων σε αυτό το ματς.
Ας τα πάρω ένα ένα. Πριν από το ταξίδι στην Ισπανία για την διαβολοβδομάδα, όλοι συζητούσαν και έλεγαν ότι θα ήταν εξαιρετικά εάν επέστρεφε η αποστολή τα ξημερώματα του Σαββάτου (6/1) έχοντας μια νίκη στις αποσκευές της. Κι όμως. Υπήρχε ένα τεράστιο «γαμώτο» να πλανάται στην ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της επιστροφής λόγω του αγώνα στη Βιτόρια κόντρα στην Μπασκόνια.
Και ξέρετε κάτι; Είναι καλύτερα που ο Παναθηναϊκός κέρδισε το δεύτερο ματς και όχι το πρώτο. Γιατί πάντα η τελευταία γεύση μένει. Φανταστείτε να είχε νικήσει την Μπασκόνια και να είχε χάσει από τη Βαλένθια. Τα χαμόγελα δεν θα υπήρχαν. Θα είχε ξεχαστεί το προηγούμενο παιχνίδι και όλοι θα εστίαζαν στο τελευταίο. Ότι το 11-8 θα μπορούσε να ήταν 12-7, ότι η ομάδα θα ήταν μόνη της στη 4η θέση κ.ο.κ.
Εννοείται και εξυπακούεται ότι ο Παναθηναϊκός έχασε μια τεράστια ευκαιρία να επιστρέψει με το 2/2 αλλά όπως είναι γνωστό, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Ενώ πάντα θα υπάρχει το χειρότερο σενάριο καθώς σήμερα που μιλάμε ο Παναθηναϊκός να είχε 0/2 και τώρα να κάναμε μια τελείως διαφορετική κουβέντα.
Και για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, όπως ήταν (συνολικά!) καλύτερος απέναντι στη Μπασκόνια και έχασε στο τέλος, στη Βαλένθια δεν έπαιξε καθόλου καλά, δεν ήταν καλύτερος, αλλά κέρδισε, επίσης στο τέλος. Και αυτό λόγω κάποιων λεπτομερειών ή αποφάσεων οι οποίες δεν αποτυπώνονται στο φύλλο της στατιστικής. Στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα μπορεί να καθορίσει τη μετέπειτα πορεία σου. Τόσο βαθμολογική, όσο φυσικά και πνευματική.
Ο Παναθηναϊκός πάντως είναι καλά βαθμολογικά τηρουμένων των αναλογιών και του γεγονότος ότι πρόκειται για μια νέα ομάδα. Θα μπορούσε να ήταν σε καλύτερη μοίρα βάσει των όσων έγιναν έως τώρα. Θα μπορούσε ωστόσο να είναι και σε χειρότερη. Απλά για να δίνει αξία στις εκτός έδρας νίκες θα πρέπει να αξιοποιεί (στο μέτρο του δυνατού) απόλυτα το ΟΑΚΑ. Και δεν είναι και λίγες φέτος. Ήδη μετράει 4/5 εκτός έδρας νίκες τις 20 τελευταίες ημέρες. Δεν το λέμε και μικρό πράγμα.
Όπως ανέφερα πρέπει να αξιοποιήσει τα διπλά στα επόμενα ματς του ΟΑΚΑ καθώς έχει να υποδεχθεί κατά σειρά την Εφές, την Μονακό και την Παρτίζαν. Δύσκολα παιχνίδια. Όλα. Α, και να μην ξεχάσω. Ποιος είπε «δεν ξέρω τι έκανε ο Παναθηναϊκός τα προηγούμενα χρόνια. Τοτε ήταν άλλες ομάδες και τώρα άλλη ομάδα. Εγώ κερδίζω στην Ισπανία». Και κέρδισε ξανά. Ένα ακόμα δείγμα της αυτοπεποίθηση του Εργκίν Αταμάν, δείγμα του ό,τι και αν λέει, το πιστεύει ακράδαντα. Για αυτό και όταν ανεβάζει τον πήχη και λέει για Final Four, δεν το κάνει για το hype και τις εντυπώσεις.
Η νίκη του Παναθηναϊκού στη Βαλένθια έχει διπλή σημασία. Πρώτον έλειπε ο Κώστας Σλούκας ο οποίος ξέρει πολύ καλά πως να κουμαντάρει την ομάδα. Αναγκάζοντας παράλληλα τον Αταμάν να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του σε λιγότερο από 48 ώρες ενόψει του αγώνα με τη Βαλένθια.
Δεύτερον ο Κεντρικ Ναν πραγματοποίησε κακή εμφάνιση. Ήταν άστοχος με 3/12 σουτ, κάκιστες επιλογές, over dribbling και πέντε λάθη. Και αυτό οφείλεται στο πολύ καλό διάβασμα της Βαλένθια, καθώς δεν του έδινε τίποτα απολύτως "μπλοκάροντας" το αριστερό του χέρι...Ακόμα και έτσι ο Παναθηναϊκός σκόραρε 82 πόντους. Και αυτό λέει πολλά για την κακή του βραδιά.
Όμως για αυτό υπήρχε ο τρομερός και πληθωρικός Τζέριαν Γκραντ (13π., 6ασ., 5ριμπ.) για να είναι παντού και να κάνει τα πάντα. Να διορθώνει τις επιπολαιότητες του Ναν και να προσφέρει σημαντικότατες λύσεις στην επίθεση. Πραγματικά δεν θυμάμαι πρόσφατα τόσο χρήσιμο ξένο παίκτη στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Μεγάλη υπόθεση τελικά ο Αμερικανός.
Και φυσικά ο Σ-Λούκα Βιλντόσα ο οποίος έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και μάλιστα τη στιγμή που οι πράσινοι το(ν) είχαν πραγματική ανάγκη. Για εμένα υπάρχει εξήγηση για τον Αργεντινό. Το ταλέντο και η ποιότητά του είναι αναμφισβήτητα. Παρόλα αυτά αποτελούσε την «παραφωνία» της ομάδας σε πολλά ματς. Έκανε ένα καλο και στη συνέχεια ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τον αποσύρει ο Αταμάν στον πάγκο. Του έλειπε ένα καλό ματς. Το είχε ανάγκη.
Και γνωρίζοντας ότι δεν θα έχει μπροστά του τον Σλουκα, εγινε εκείνος... Σλούκας. Έπαιξε απελευθερωμένα αποδεικνύοντας και υπενθυμίζοντας το βάθος και την ποιότητα της ομάδας. Θα φανεί στα αμέσως επόμενα παιχνίδια εάν και εφόσον ήταν το ματς που είχε ανάγκη ή απλά μια αναλαμπή. Το μπάσκετ που ξέρει δεν το ξέχασε. Τελεία.
Και ήταν πολύ όμορφη και η στιγμή που ο Σλούκας έκανε «ντου» στον Βιλντόσα την ώρα της flash interview στην Euroleague θέλοντας να τον αποθεώσει για την εξαιρετική του εμφάνιση, ενώ ήταν και ο πρώτος που έσπευσε να συγχαρεί έναν έναν τους συμπαίκτες του και να δώσει το έναυσμα για τους πανηγυρισμούς στη Βαλένθια. Κρατάω και ότι όλοι πήγαν στον Χουάντσο για την τελευταία του άμυνα, όπως και τη μεγάλη αποθέωση του Αργεντινού στα αποδυτήρια. Αυτό δείχνει καλό κλίμα. Και είναι εφαλτήριο για οποιαδήποτε επιτυχία έρθει στο μέλλον.
Όσο για τον Ματίας Λεσόρ; Περίμενα και ήθελα να ευστοχήσει στην πρώτη και να χάσει επίτηδες την δεύτερη ώστε να εξοστρακιστεί η μπάλα και να μην προλάβαινε η Βαλένθια να εκδηλώσει επίθεση. Τελικά έγινε το δεύτερο δίνοντας παράλληλα time out στην ισπανική ομάδα για να εκδηλώσει επίθεση στο ελληνικό καλάθι. Όμως τέλος καλό, όλα καλά. Και αυτή η μία βολή ίσως στο τέλος της σεζόν να αποδειχθεί χρυσάφι.
Πάντως, επειδή γίνεται τις τελευταίες ημέρες κριτική στον Λεσορ, ειδικά μετά την Μπασκόνια όπου πραγματοποίησε το χειρότερο φετινό του παιχνίδι στην Euroleague, μην ξεχνάτε ότι παίζει ακόμα τραυματίας. Πονάει στη μέση. Δεν μπορεί να είναι το ίδιο εκρηκτικός. Και πάλι καλά θα πω εγώ που παίζει...
Φυσικά δεν πρέπει να αφήσουμε εκτός πράσινης εξίσωσης τον Γκριγκόνις, ο οποίος μπορεί να μην έπιασε τα γνωστά του στάνταρ ωστόσο είχε καλή παρουσία και ευστόχησε και σε clutch τρίποντο στο τέλος. Και πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στον Χουάντσο. Δεν βάζει τα τρίποντα (0/4 είχε) αλλά τη δουλίτσα του την έκανε και με το παραπάνω. Βοήθησε στα ριμπάουντ, έβγαλε πολύ καλές άμυνες τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο ενώ ήταν εκείνος που έκανε δύσκολη τη ζωή του Οτζελέγιε στο σουτ που επιχείρησε στο τέλος... Θα μπουν και τα σουτ.
Τέλος η παρουσία του κόσμου ήταν και πάλι συγκλονιστική σε Βιτόρια και Βαλένθια. Για ένα ακόμα ταξίδι με την πτήση τσάρτερ ύστερα από την συνεργασία της ΚΑΕ Παναθηναϊκός AKTOR με το «AKTINA TRAVEL GROUP» έδωσε δυναμικό παρών, κάνοντας sold out στο άρτια οργανωμένο ταξίδι. Το επόμενο ραντεβού της ομάδας με τους φιλάθλους εκτός ΟΑΚΑ, είναι προγραμματισμένο για το Κάουνας σε κάτι λιγότερο από έναν μήνα...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
