Συνήθως είμαι από τους πρώτους που θέλουν να κρατήσουν χαμηλούς τους τόνους ύστερα από μια μεγάλη νίκη. Από τους πρώτος που θέλουν να βάλουν χαλινάρι. Από τους πρώτους που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν πράγματα και καταστάσεις με το μυαλό και όχι με το συναίσθημα. Όμως ρε διάολε, ήταν τέτοια η εμφάνιση στο ΟΑΚΑ απέναντι στη Μονακό και τόσο πειστική η παρουσία του Παναθηναϊκού AKTOR που ήταν ικανή να παρασύρει και τον πλέον ψύχραιμο.

Κακά τα ψέματα. ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα για Final Four. Και το γράφω δίχως ίχνος έπαρσης ή ενθουσιασμού. Ξαναλέω. ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα που είδαμε να πιάνει από το λαιμό τη Μονακό στο ΟΑΚΑ και να την κάνει μια «χαψιά» και στις δύο πλευρές του παρκέ. Με τέτοιες εμφανίσεις έχει κάθε λόγο να βάζουν ψηλά τον πήχη ο Αταμάν και οι παίκτες του.

Και η πλάκα ποια είναι; Όταν τα έλεγε ο Αταμάν, όπως για παράδειγμα στο περιθώριο της εκδήλωσης για την παρουσίαση της συνεργασίας με τον AKTOR, η ομάδα δεν έπαιζε τόσο καλά. Δεν είχε ξεκινήσει να κάνει αυτά τα σερί. Δεν έπειθε ότι μπορούσε και ότι είχε το αγωνιστικό υπόβαθρο για να τα καταφέρει...

Τώρα, ενάμιση μήνα μετά το «κλείστε εισιτήρια για το Final Four» ο Τούρκος προπονητής μπορεί να κάθεται στον καναπέ του σπιτιού του και με το χαμόγελο του «εγώ σας τα έλεγα, εσείς δεν με πιστεύατε» να αρχίζει να νιώθει κάπως δικαιωμένος. Και λέω «κάπως δικαιωμένος» γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό ακόμα. Παρόλα αυτά ολοένα και παίζει καλύτερα. Ολοένα και γεμίζει τους φιλάθλους του με τη... θαμμένη, εδώ και πολλά χρόνια, ελπίδα της πρόκρισης στο Final Four.

Θεωρώ ότι το παιχνίδι με τη Μονακό στο ΟΑΚΑ ήταν το πιο ξεκάθαρο «statement» που θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός ενόψει της συνέχειας. Κοινώς έστειλε το δικό του μήνυμα προς πάσα ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Προς όλες τις ομάδες της Euroleague. Ότι από φέτος υπάρχει ένας σοβαρός και άκρως υπολογίσιμος ανταγωνιστής. Η ομάδα των έξι ευρωπαϊκών τροπαίων. Και ξέρετε. Μπορεί τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός να έχασε την λάμψη του αλλά ουδέποτε έχασε την αίγλη του. Και αν δεν μου αρέσουν «κλισέ» του στυλ «ξυπνάει ο κοιμώμενος γίγαντας», είναι μια πραγματικότητα.

Ο Παναθηναϊκός έχει αρχίσει να «γεννιέται» μέσα από τις στάχτες του. Οι εποχές της λιτότητας και των ψυχοφθόρων «εσόδων-εξόδων» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μέχρι και πέρυσι οι φίλοι της ομάδας έκαναν ζάπινγκ στην τηλεόραση όταν έπαιζε ο μπασκετικός Παναθηναϊκός. Τι ζάπινγκ; Ούτε καν ζάπινγκ. Προτιμούσαν απευθείας το survivor, το masterchef, τις Μέλισσες και την Γη της Ελιάς που λέει ο λόγος. Καλά για να πάνε ΟΑΚΑ; Μονο αν ήταν ο δρόμος τους και μόνο εάν δεν είχαν κανονίσει καφεδάκι.

Φέτος τελειώνει το ένα ματς και αρχίζουν να μετρούν αντίστροφα για το επόμενο. Είτε είναι στην άλλη άκρη του παρκέ ο Ολυμπιακός, η Παρτίζαν, η Μονακό, είτε είναι ο ΠΑΟΚ, το Περιστέρι και το Λαύριο. Και αν μη τι άλλο αυτή είναι μια τεράστια νίκη της ομάδας τη φετινή σεζόν. Ματς πρωταθλήματος με 10.000 θεατές. Euroleague με τσιμπημένες τιμές εισιτηρίων και στο ΟΑΚΑ να υπάρχουν μίνιμουμ 15.000-16.000 φίλαθλοι; Ακόμα και στα χρυσά χρόνια της προπερασμένης δεκαετίας δεν θυμάμαι τόσο μεγάλο ενθουσιασμό. Και ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι δίκαιος. Ναι μεν θα στηρίξει στις «χαρές και στις λύπες» αλλά όταν βλέπει ότι ο σύλλογος τον σέβεται και ότι κάνει τα πάντα για να περάσει υπέροχα στο γήπεδο, τότε θα τον ανταμείψει και με το παραπάνω.

Σίγουρα θα υπάρξουν και άσχημες βραδιές, σίγουρα θα έρθουν και ήττες αλλά σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα αποτελούν τον κανόνα όπως τον αποτελούσαν αλλά την (σπάνια) εξαίρεση. Δεν είναι κάτι που βγάζω από την κοιλιά μου και το κεφάλι μου, αλλά κάτι που έχει αποτυπωθεί από τα αποτελέσματα και από το ίδιο το μπάσκετ.

Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός ισοβαθμεί με τη Φενέρμπαχτσε στην 4η θέση έχοντας 13 νίκες σε 21 παιχνίδια. Πέρυσι, στο τέλος της σεζόν, οι «πράσινοι» είχαν 11 νίκες στο σύνολο των 34 αγωνιστικών οι οποίοι στο τέλος έγιναν εννέα μετά την τιμωρία που τους είχε επιβληθεί. Να πήγαιναν πέρυσι, να έβλεπαν, τι; Τους δικαιολογώ απόλυτα.

Αυτή τη στιγμή τρέχουν ένα σερί επτά νικών στους τελευταίους οκτώ αγώνες. Και θα μπορούσε να ήταν 8/8 αλλά στη Μπασκόνια έβαλαν τα χέρια τους και έβγαλαν τα μάτια τους. Και τις περισσότερες φορές το έκαναν παίζοντας και καλό μπάσκετ. Ποιοτικό. Μπάσκετ που προσελκύει τον κόσμο. Μπάσκετ σκοπιμότητας αλλά όχι... ανταρτοπόλεμο θέλοντας μόνο να «χαλάσουν» το παιχνίδι των αντιπάλων τους. Και το κυριότερο όλων το οποίο το έχω γράψει πολλές φορές και δεν θα σταματήσω να το γράφω; Μπάσκετ προσαρμοστικότητας καθώς μπορούν οι «πράσινοι» και προσαρμόζονται σε οποιαδήποτε κατάσταση.

Απλά θεωρώ ότι απέναντι στη Μονακό έκαναν το καλύτερο φετινό τους παιχνίδι και στις δύο πλευρές του παρκέ. Τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Μπορεί να ακουστεί λίγο υπερβολικό, αλλά ο Παναθηναϊκός την «κατασπάραξε» αμυντικά διαλύοντας κάθε πλάνο του Σάσα Ομπράντοβιτς. Και αυτό έγινε επειδή ο Μάικ Τζέιμς των 28 πόντων κατά μέσο στις δύο τελευταίες επισκέψεις του στο ΟΑΚΑ ως παίκτης της Μονακό έχοντας κάνει και το 2/2, είχε βρει τον μπελά του από την «πράσινη» άμυνα και δη τον Τζέριαν Γκραντ.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον, αλλά αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο Αμερικανός γκαρντ είναι ο «terminator» του Παναθηναϊκού. Θέλετε Μίλος Τεόντοσιτς (0/2 σουτ); Θέλετε Μάρκους Χάουαρντ (3/9 σουτ); Θέλετε Κρις Τζόουνς (3/8 σουτ); Θέλετε Σέιν Λάρκιν (3/9 σουτ;) Θέλετε Μάικ Τζέιμς (4/15 σουτ;) Είχε για όλους... αποθέματα ο Τζέριαν Γκραντ, ο οποίος τους πήρε ταυτότητες, διαβατήρια, πορτοφόλια, τα πάντα όλα. Το ανέφερα και μετά το ματς με την Εφές. Αν δεν είναι αυτός το φαβορί για το Defensive Player Of the Year της σεζόν από τη στιγμή που αποτελεί τον αμυντικό «x factor» των «πρασίνων» συνδυάζοντας τις μεγάλες του άμυνα και με νίκες, τότε ποιος είναι;

Καλοί και απαραίτητοι οι πόντοι του Κέντρικ Ναν για να «ξεκολλάει» (και όχι μόνο για να «ξεκολλάει») την ομάδα του, επιτακτική ανάγκη να ανέβει ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, πραγματικό «φορτηγό» ο Ματίας Λεσόρ, αλλά ο Γκραντ είναι εκείνος που κάλλιστα μπορεί να αποτελεί και τον (κρυφό) MVP της ομάδας έως τώρα. Μιας και ανέφερα τους τρεις.

Ο Κέντρικ Ναν όσο πάει και προσαρμόζεται. Ανεβάζει τα στατιστικά του, αυξάνει το Usage του, δίνει το κάθετο και το iso παιχνίδι που είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να βελτιώσει τα λάθη του. Πολλά, αχρείαστα και ενίοτε ίδια, όπως για παράδειγμα η πάσα μέσα σε traffic προς τον Λεσόρ η οποία καταλήγει (σχεδόν πάντα) σε αντίπαλα χέρια.

Όσο για τον Λεσόρ; Πραγματικά αναρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσε να κάνει εάν δεν ήταν ακόμα τραυματίας! Και εδώ θα φέρω το πόσο εύκολα προσαρμόζεται ο Παναθηναϊκός σε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο όλη η αμυνα της Μονακό είχε κλείσει μέσα και πήγαινε και δεύτερος παίκτης ως βοήθεια στον Λεσόρ.

Ο Γάλλος δεν εκβίασε προσπάθεια αλλά είδε από το short roll την πάσα στην περιφέρεια και κάπως έτσι συνέβαλε ώστε να ανοίξει η άμυνα της Μονακό με τα 7/9 (και μάλιστα καλά) τρίποντα των «πρασίνων» στο πρώτο δεκάλεπτο. Όταν το «διάβασε» αυτό η γαλλική ομάδα, και θέλησε να ανέβει στην περιφέρεια η άμυνα, αυτομάτως ο Λεσόρ έβρισκε πιο εύκολα αντίπαλο στο χαμηλό ποστ, εκμεταλλεύτηκε τα «μις ματς» και σκόραρε πολλούς πόντους στο δεύτερο ημίχρονο από το «ζωγραφιστό».

Όσο για τον Χουάντσο; Δεν έχω να πω πολλά. Μόνο ότι είχε ανάγκη να ανέβει ψυχολογικά και στην επίθεση. Ας είναι αυτό το ματς η εκκίνηση του Ισπανού φόργουορντ γιατί ο Παναθηναϊκός τον έχει ανάγκη. Στην τελική πόσο να παίζει ο Μήτογλου για να είναι το ίδιο αποτελεσματικός; Θα «σκάσει» στο τέλος. Όπερ και σημαίνει ότι η αγωνιστική ανάταση του Ισπανού θα κάνει καλό τόσο στον ίδιο, όσο και συνολικά στην λειτουργία του Παναθηναϊκού.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...

QOSHE - Παναθηναϊκός: Μήνυμα εστάλη και μήνυμα... ελήφθη - Γιώργος Κούβαρης
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Παναθηναϊκός: Μήνυμα εστάλη και μήνυμα... ελήφθη

5 26
12.01.2024

Συνήθως είμαι από τους πρώτους που θέλουν να κρατήσουν χαμηλούς τους τόνους ύστερα από μια μεγάλη νίκη. Από τους πρώτος που θέλουν να βάλουν χαλινάρι. Από τους πρώτους που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν πράγματα και καταστάσεις με το μυαλό και όχι με το συναίσθημα. Όμως ρε διάολε, ήταν τέτοια η εμφάνιση στο ΟΑΚΑ απέναντι στη Μονακό και τόσο πειστική η παρουσία του Παναθηναϊκού AKTOR που ήταν ικανή να παρασύρει και τον πλέον ψύχραιμο.

Κακά τα ψέματα. ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα για Final Four. Και το γράφω δίχως ίχνος έπαρσης ή ενθουσιασμού. Ξαναλέω. ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα που είδαμε να πιάνει από το λαιμό τη Μονακό στο ΟΑΚΑ και να την κάνει μια «χαψιά» και στις δύο πλευρές του παρκέ. Με τέτοιες εμφανίσεις έχει κάθε λόγο να βάζουν ψηλά τον πήχη ο Αταμάν και οι παίκτες του.

Και η πλάκα ποια είναι; Όταν τα έλεγε ο Αταμάν, όπως για παράδειγμα στο περιθώριο της εκδήλωσης για την παρουσίαση της συνεργασίας με τον AKTOR, η ομάδα δεν έπαιζε τόσο καλά. Δεν είχε ξεκινήσει να κάνει αυτά τα σερί. Δεν έπειθε ότι μπορούσε και ότι είχε το αγωνιστικό υπόβαθρο για να τα καταφέρει...

Τώρα, ενάμιση μήνα μετά το «κλείστε εισιτήρια για το Final Four» ο Τούρκος προπονητής μπορεί να κάθεται στον καναπέ του σπιτιού του και με το χαμόγελο του «εγώ σας τα έλεγα, εσείς δεν με πιστεύατε» να αρχίζει να νιώθει κάπως δικαιωμένος. Και λέω «κάπως δικαιωμένος» γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό ακόμα. Παρόλα αυτά ολοένα και παίζει καλύτερα. Ολοένα και γεμίζει τους φιλάθλους του με τη... θαμμένη, εδώ και πολλά χρόνια, ελπίδα της πρόκρισης στο Final Four.

Θεωρώ ότι το παιχνίδι με τη Μονακό στο ΟΑΚΑ ήταν το πιο ξεκάθαρο «statement» που θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός ενόψει της συνέχειας. Κοινώς έστειλε το δικό του μήνυμα προς πάσα ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Προς όλες τις ομάδες της Euroleague. Ότι από φέτος υπάρχει ένας σοβαρός και άκρως υπολογίσιμος ανταγωνιστής. Η ομάδα των έξι ευρωπαϊκών τροπαίων. Και ξέρετε. Μπορεί τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός να έχασε την λάμψη του αλλά ουδέποτε έχασε την αίγλη του. Και αν δεν μου αρέσουν........

© gazzetta


Get it on Google Play