Ένας χρόνος πέρασε κι ακόμα περιμένουμε. Απαντήσεις. Ευθύνες. Ακόμα περιμένουμε δυο φιλιά δικαιοσύνης σε μια χώρα που έχει μετατρέψει τις φωνές μας σε φωνές εντόμων που πέφτουν στο κενό.

Ναι, η ανάγκη γίνεται ιστορία. Είναι ανάγκη ρε μπαγλαμάδες να μάθουμε τι έγινε εκείνη την ημέρα. Ποιος φταίει και 57 άνθρωποι χάθηκαν σε ένα τρένο. Ποιος έχει την ευθύνη. Ποιος; Ποιοι; Είναι ένας; Είναι πολλοί; Είναι όλοι;

Υπήρξαν προειδοποιήσεις; Υπήρξαν. Αλλά ξέχασα, αν μας τις έλεγαν, θα έκλειναν τα τρένα. Και πώς θα τα πουλάγ… εεε (συγγνώμη, ιδιωτικοποιούσαμε) μετά τα τρένα; «Αυτό που έλεγε στην ουσία το εξώδικο (σ.σ. των συνδικαλιστών), δεν ήτανε ότι ο σιδηρόδρομος δεν είναι ασφαλής. Το εξώδικο έλεγε: Προχωρήστε γιατί έχουμε ζητήματα ασφάλειας».

Τα χείλη μας ξερά και διψασμένα παίζουν με τις λέξεις. Χάνουν κι αυτές το νόημά τους. Μουδιασμένοι διαβάζουμε αυτά που........

© gazzetta