Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Βοηθάει στη συνειδητοποίηση, στην επούλωση του τραύματος, στην απάλυνση της οργής, στη δικαίωση, στην ηρεμία και στην «κανονικοποίηση» των ζωών εκείνων που συνεχίζουν. Όλα γίνονται λίγο καλύτερα με το πέρασμα του καιρού.

Μ@λ@κίες.

Όπως αποδεικνύεται από το έγκλημα στα Τέμπη, ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός. Μου ήρθε αμέσως στο μυαλό ο στίχος του Γιάννη Αγγελάκα από τη διαχρονική Καινούργια Ζάλη, ακούγοντας το πρωί της Τετάρτης, στον δρόμο το podcast "Monday's Diary" του Γιώργου Λέντζα, ο οποίος φιλοξένησε τον κύριο Νίκο Πλακιά και την κυρία Σοφία Ζαροπούλου-Πλακιά.

Είναι οι γονείς των δίδυμων από την Καλαμπάκα, που άφησαν την τελευταία τους πνοή σ' ένα φλεγόμενο βαγόνι. Πριν από έναν χρόνο, μπήκαν μαζί με 55 ακόμα ανθρώπους στο «πιο ασφαλές» μέσο μεταφοράς και δεν βγήκαν ποτέ.

Πέρασαν 12 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο χρόνος συνέθλιψε την ψυχή των ανθρώπων τους, εκείνων που συνέχισαν αναζητώντας δικαίωση. Όχι πραγματική δικαιοσύνη, καθώς, υπό το πρίσμα του γονιού αυτή δεν θα υπάρξει ποτέ. Δεν........

© gazzetta