Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε να περάσει κάμποση ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι είχε συμβεί στη Μαδρίτη. Ήταν από τα ματς τα οποία παρακολουθείς, βλέπεις την εξέλιξή τους ,τελειώνουν και στη συνέχεια ψάχνεσαι για να δεις τις έγινε.
Η πρώτη ατάκα που πέρασε από το μυαλό μου αμέσως μετά το τέλος του αγώνα στο «WiZink Center» ήταν το (και με φωνή Σπύρου Παπαδόπουλου) «τι έγινε ρε παιδιά;»
Πραγματικά συνέβη αυτό; Μήπως ήταν κάποιο ακόμα παράδειγμα... τεχνητής νοημοσύνης (AI, ήτοι Artificial intelligence) από τα πολλά που βγαίνουν καθημερινά και έχεις γίνει και της... μοδός τελευταία; Και δεν αναφέρομαι στη νίκη του Παναθηναϊκού, έτσι; Αυτή θα μπορούσε να έρθει. Δεν είναι εκεί το θέμα. Αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο ήρθε. Με, και δίχως ίχνος υπερβολής, μπασκετάρα!
Με μπάσκετ ομάδας που πραγματικά έχει στόχο το Final Four. Και για να σας προλάβω. Δεν κάνω κάποιο παραλήρημα τώρα και ούτε βρίσκομαι σε έπαρση. Είναι η πραγματικότητα. Είναι τα όσα έδειξε ο Παναθηναϊκός σε ΑΥΤΟ (και το τονίζω το αυτό) το ματς. Ειδικά όταν είχε προηγηθεί η απώλεια του πρώτου τροπαίου της σεζόν και μάλιστα από τον μεγάλο και αιώνιο αντίπαλο. Και παίζοντας τότε τραγικό μπάσκετ σε ολόκληρο το Final 8. Έτσι, για να ξέρουμε και τι λέμε.
Συνομίλησα με αρκετό κόσμο στην αποστολή της ομάδας. Με τους φιλάθλους που είχαν ακολουθήσει την ομάδα στη Μαδρίτη, με παίκτες, με ανθρώπους του Παναθηναϊκού. Όλοι το πίστευαν. Όλοι πίστευαν στη νίκη. Σαν να μην είχε προηγηθεί το κακό διάστημα της ομαδας. Και αναρωτιόμουν: Μόνο εγώ ήμουν ο δύσπιστος; Πραγματικά δεν μπορούσα να βρω μπασκετική, και όχι μόνο, εξήγηση ώστε να έδινα έστω και ένα μικρό ποσοστό στους πράσινους για τη νίκη. Μάλλον για να ακριβολογώ, όχι τόσο για τη νίκη αλλά για το πώς θα μπορούσαν να περιορίσουν το τόσο γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ της Ρεάλ.
Έβγαινε ο Ταβαρες, έμπαινε ο Πουαριέ. Έβγαινε ο Καμπάτσο, έμπαινε ο Τσάτσο. Έβγαινε ο Γιαμπουσελε, έμπαινε ο Ντεκ, έβγαινε ο Κοζέρ, έμπαινε ο Μούσα κ.ο.κ. Πίστευα ότι από ένα σημείο και μετά δεν θα άντεχε ο Παναθηναϊκός. Χαίρομαι που διαψεύστηκα πανηγυρικά.
Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο μπήκε στο «Wizink Center» για να παίξει το ματς στο ίσια διεκδικώντας τις ελπίδες που του αναλογούσαν, αλλά μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια. Όλοι οι παίκτες. Και ο Αταμάν. Ειδικά ο Αταμάν, ο οποίος άνοιξε το μυαλό του και μαζί και το rotation της ομάδας.
Οι 6+1 παίκτες που τραβούσαν το κουπί και για τους οποίους είχα γράψει την παραμονή του αγώνα, δεν ένιωθαν... μοναξιά στο παρκέ. Ο Τούρκος προπονητής έβαλε και άλλους στην εξίσωση. Έκανε κι άλλους παίκτες να αισθανθούν πολύτιμοι. Και ξέρετε. Όταν ένας παίκτης νιώσει χρήσιμος και ότι τον υπολογίζουν σε ένα τόσο δύσκολο, για την ακρίβεια το πιο δύσκολο, παιχνίδι της Euroleague, αυτομάτως αλλάζει και όλη η ψυχολογία του.
Και εκτός από το βαθμολογικό και το ψυχολογικό κέρδος, ο Παναθηναϊκός είναι δίπλα και τριπλά κερδισμένος από το παιχνίδι στη Μαδρίτη. Αφενός κέρδισε σε μία έδρα όπου δεν είμαι σίγουρος ότι θα περάσει άλλη ομάδα έως το τέλος. Εδώ δεν είχε περάσει για 13 σερί ματς! Αφετέρου κέρδισε παίκτες. Ειδικά τον Ιωάννη Παπαπέτρου ο οποίος βγήκε από τη ναφθαλίνη, πατούσε καλύτερα, ήταν σε καλή κατάσταση και άρχισε να θυμίζει τον παλιό, καλό, Παπαπέτρου. Θέλει χρόνο για να αποκτήσει ανάσες και ρυθμό. Και θα το κάνει. Όμως και εκείνος δήλωσε "παρών" στα 22 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε.
Ο Αταμάν τον τράβηξε από τον πάγκο και πήρε πράγματα από εκείνον. Τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά χάρη στο μέγεθος του και δη απέναντι στα μεγάλα κορμιά της Ρεάλ. Το ίδιο συνέβη και με τον Χουάντσο. Άκρως θετική η παρουσία του στο ματς, επίσης χάρη στο μέγεθος του, τις άμυνες που έβγαλε αλλά και τις επιθετικές βοήθειες που πρόσφερε στο πρώτο ημίχρονο και δη τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να επιστρέψει στο ματς και να πάρει το μομέντουμ από τους Μαδριλένους. Θεωρώ ότι οι καλές παρουσίες των Παπαπέτρου και Ερνανγκόμεθ θα αποτελέσουν το μεγαλύτερο (και ενδεχομένως πιο απρόσμενο) κέρδος από αυτό το ματς.
Φυσικά ο Παναθηναϊκός είχε την «Αγία Τριάδα» του σε εξαιρετικό βράδυ.
Κώστας Σλούκας: ΗΓΕΤΙΚΗ εμφάνιση. Η καλύτερή του (και πάντα συγκριτικά με τον αντίπαλο) τη φετινή σεζόν με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ο τρόπος με τον οποίο ηρεμούσε την ομάδα. Οι σωστές αποφάσεις που έπαιρνε. Οι ασίστ παρε-σκοραρε. Τα μεγάλα σουτ στα οποία ευστόχησε και με τα οποία έφερε στην τελευταία περίοδο τον Παναθηναϊκό σε θέση οδηγού νίκης.
Τα σουτ που δεν είχε βάλει σε άλλα ματς και τα οποία έψαχνε σαν... τρελός για να σπάσει τη γκίνια του, υπενθυμίζοντας ότι ΚΑΙ clutch παίκτης ήταν και παραμένει, αλλά και ότι φυσικά δεν είχε ξεχάσει να... σουτάρει. Ήταν ο Κώστας Σλούκας που είχαν στο μυαλό τους και ονειρεύονταν οι φίλοι της ομάδας, όταν τον περασμένο Ιούλιο είχε κουνηθεί συθέμελα το ευρωπαϊκό μπάσκετ με την υπογραφή του στον Παναθηναϊκό.
Ματίας Λεσόρ: Released the beast! Ο Γάλλος σέντερ μπορεί να είχε απέναντι του τον Ταβαρες και τον Πουαριέ αλλά σε αυτό το ματς, και συγχωρέστε με για την αργκό, "τους έκανε μία από χόρτα". Τους έβαλε στα καλάθια. Τους έκανε ό,τι ήθελε. Και εκείνος, όπως και ο Σλούκας, πραγματοποίησε το καλύτερο παιχνίδι του στον Παναθηναϊκό. Ίσως και συνολικά στην καριέρα του στην Euroleague.
Εάν μέτρησα καλά, έπρεπε να είχε επτά ή οκτώ καρφώματα και μάλιστα το ένα καλύτερο από το άλλο! Με πόστερ στον Πουαριέ, με alley oop υψίστης δυσκολίας, με δικό του κλέψιμο και κάρφωμα στο transition, υποδέχοντας τις ασίστ από Ναν και Σλούκα. Έβγαλε άμυνες, περιόρισε τη δράση των των δύο «δεινοσαύρων» της Ρεάλ. Ήταν ένα μπασκετικό... τέρας στις δύο ρακέτες. Τρομακτικό παιχνίδι ο Γάλλος σέντερ το οποίο θα μνημονεύουμε για καιρό ακόμα.
Κεντρικ Ναν: Ίσως το πιο μεστό, το πιο συγκροτημένο και το πιο... ευρωπαϊκό παιχνίδι του. Άφησε στην άκρη το δικό του επιθετικό "εγώ" και εστίασε στο "εμείς" βάζοντας όλους τους συμπαίκτες του στην εξίσωση. Είχε 17 πόντους με 12 προσπάθειες (3/6 δίποντα, 3/6 τρίποντα) και επτά ασίστ για μόλις δύο λάθη.
Εάν υπήρχε δίλημμα «αυτός ο Ναν ή ο Ναν των 25-30 πόντων» θα επέλεγα τον Κέντρικ Ναν της Μαδρίτης με κλειστά τα μάτια. Δεν θα το συζητούσα καν! Εάν συνεχίσει με αυτό το σκεπτικό ο Αμερικανός γκαρντ παίζοντας πιο μυαλωμένα και μην έχοντας ως πρώτο μέλημα το σκοράρισμα απέναντι σε όλη την αντίπαλη άμυνα με αποτέλεσμα να υποπίπτει και σε πολλά λάθη, τότε θα το κέρδος θα είναι διπλό. Και για εκείνον αλλά φυσικά και για τον Παναθηναϊκό. Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι ευστόχησε σε δύο μεγάλα buzzer beater με τη λήξη του ημιχρόνου και της 3ης περιόδου, τα οποία δίνουν... άλλον ψυχολογικό αέρα.
Η λέξη που έρχεται πρώτη στο μυαλό μου για να χαρακτηρίσω τον Παναθηναϊκό της Μαδρίτης, είναι «απολαυστικός». Με τον Κώστα Σλούκα να κρατάει την μπαγκέτα και να... ενορχηστρώνει τους συμπαίκτες του, οι πράσινοι πραγματοποίησαν ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ εμφάνιση. Δεν ξέρω εάν και εφόσον επαναλάβουν τέτοια ματσάρα όπου τα πάντα λειτουργούσαν σχεδόν στην εντέλεια και στις δύο πλευρές του παρκέ, αλλά σίγουρα ήταν ένα «statement» ματς στέλνοντας μηνύματα προς... πάσα κατεύθυνση!
Και όλα αυτά έχοντας πραγματοποιήσει μόνο μία προπόνηση. Όμως υπήρχε φρεσκάδα από την 15μερη διακοπή. Όρεξη. Διάθεση. Και αποτυπώθηκαν εμφατικά στο παρκέ. Πλέον καλείται να εξαργυρώσει την τρομερή του εμφάνιση στη Μαδρίτη στα επτά εναπομείναντα παιχνίδια της regular season. Η κοινή λογική λέει ότι θα είναι πολύ δύσκολο στις 21 νίκες να χάσει το αβαντάζ της έδρας. Όπερ και σημαίνει άλλες τέσσερις νίκες έως το τέλος της κανονικής περιόδου έχοντας να παίξει με Βιλερμπάν (εντός), Ολυμπιακό (εκτός), Ερυθρό Αστέρα (εκτός), Μπαρτσελόνα (εντός), Βίρτους Μπολόνια (εκτός), Μπάγερν Μονάχου (εκτός) και Άλμπα Βερολίνου (εντός). Μετά το μεγάλο «διπλό» στη Μαδρίτη, του άνοιξε και η όρεξη για κάτι... ακόμα καλύτερο. Άλλωστε το να κερδίσει μια ομάδα της Ρεάλ μέσα στην έδρα της, μόνο υψηλά μπορεί να έχει τον πήχη των προσδοκιών σε οποιαδήποτε έδρα.
Από εκεί και πέρα δεν πρέπει να παραλείψουμε κάτι που δίνει επιπλέον αξία σε αυτήν την νίκη. Την ταλαιπωρία της αποστολής της ομάδας με τις αλλαγές των πτήσεων, τις καθυστερήσεις, το γεγονός ότι έπρεπε να αλλάξει ξενοδοχείο λόγω της πρόωρης μετάβασης στη Μαδρίτη εξαιτίας της απεργίας (αν και κρίθηκε στο τέλος παράνομη) των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και τη ανύπαρκτης (ελέω έλλειψης χρόνου) προετοιμασίας. Αν και για το τελευταίο ο Εργκίν Αταμάν αστειεύτηκε λέγοντας ότι η... απευθείας προπόνηση στη Μαδρίτη τους έκανε... καλό.
Πάντως όσον αφορά τα διαδικαστικά, το AKTINA TRAVEL GROUP φρόντισε να λειτουργήσουν όλα στην εντέλεια, με τον Βαγγέλη Ρήγα να τρέχει για... όλους! Φυσικά υπήρχε και το βροντερό παρών των φιλάθλων οι οποίοι δεν άφησαν την πράσινη αποστολή να νιώσει ούτε μια στιγμή μοναξιά, έχοντας μετατρέψει το «Wizink Center» σε δεύτερο... ΟΑΚΑ! Και όχι μόνο το «Wizink Center» όπου τραγούδησαν και... πάλι όλοι μαζί, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής στην Ισπανία. Μέχρι την... επόμενη αποστολή!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
