Ήμουν νιός και γέρασα, στην κυριολεξία, με το πρόβλημα της κυκλοφορίας στη Λεωφόρο Κηφισού να παίζει καθημερινά από τα δελτία ειδήσεων στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου. Τη δεκαετία του 80 στο μικρό μου Mini Cooper, άκουγα ότι η λύση θα ερχόταν από τον εγκιβωτισμό του ποταμού και τη δημιουργία ενός αυτοκινητόδρομου.

Τη δεκαετία του 90 που αυτή έγινε, ήταν τόση η αύξηση των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων και τόσο κακή η σχεδίαση του νέου έργου, που στις αρχές του 2000 τα προβλήματα συνεχίζονταν. Μετά ήρθε η Αττική Οδός και έδωσε «ανάσα» στη Λ. Κηφισού, αλλά όχι για πολύ. Μια δεκαετία μετά, τη λύση έδωσε η οικονομική κρίση που μείωσε κάθε την κυκλοφορία των οχημάτων και το πρόβλημα στη Λ. Κηφισού βρήκε χαλί και χώθηκε από κάτω.

Στη συνέχεια το πρόβλημα βρήκε και άλλο χαλί να κρυφτεί, αυτό της πανδημίας, και έτσι φτάσαμε στο 2022 να έχουμε και πάλι μια λεωφόρο αδιάβατη. Το «ποτάμι», όπως το αποκαλούμε οι γηγενείς του λεκανοπεδίου, σταμάτησε να ρέει και «φούσκωσε» με όλα του τα προβλήματα, τα οποία όμως τα γνωρίζουν οι συγκοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί και λίγο πολύ όλοι οι Αθηναίοι από τη δεκαετία του '80.

Το καρκίνωμα της Λ.........

© gazzetta