ADD Kadıköy Şubesi’nin davetlisi olarak yaptığım konuşmada; soğuk ve yağmurlu havaya rağmen aydınlık salonu koridorlara taşacak kadar dolduran dinleyicilerden en çok alkış alan ve tekrar etmem istenen örnekleri, verdiğim söz üzerine ve yeri gelmişken paylaşmak istedim.

Emekli bir cumhuriyet öğretmeni diyor ki; “1927 yılında babam eve üç paketle geldi. Biz üç kardeştik, ablam üniversitede, biz lisede idik. Babam bana fotoğraf makinesi, ablama ut, kardeşime de keman almıştı. O yıllarda bunlar hayaldi, ama babam cumhuriyet kuşağıydı.”

Trabzonlu Mehmet Bey diyor ki; “Bizim büyüdüğümüz 1950’li yıllarda, otel ve restoranların öğle yemeklerinde piyano ve keman sesleri duyulurdu. Eşimin anne ve babası keman, benim annem keman, babam ut çalardı. Bahçeden bahçeye atışmalar yapar, biri rast çalarken, diğeri ona nihaventle cevap verirdi. Evimizin karşısında İtalyan kilisesi vardı. Her Ramazan’da kilisede görevli papazlar bize iftara gelirdi.” (Artık tarihe karışan bu hoşgörü iklimine bakar mısınız?)

Genç kız diyor ki; “Üniversite sınavlarını kazananınca babamı aradım ve müjdeyi verdim. Akşam babam elinde bir paketle geldi, sana hediye aldım dedi. Açtım içinden göz yaşartıcı sprey çıktı. Şaşırdığımı görünce kendini koruman için” diye ilave etti”

Duraid Lahham diyor ki; “Anneniz hasta olsa gidip hemen başka anne mi arar, yoksa başında durup iyileştirmeye mi çalışırsınız? Vatan anne gibidir. Yoksul ise varlığıyız, yaşlı ise bastonuyuz, hasta ise ilacıyız, üşüyorsa elbisesi, yalınayaksa ayakkabısı oluruz. Siz hiç toprağından göç eden ağaç gördünüz mü? Ağacı topraktan........

© Gerçek Gündem