Afrika'da yaşlı bir bilge insan öldüğünde “Bir kütüphane yandı” derlermiş.

Son yıllarda ülkemizde ne çok kütüphanemiz yandı. Memleketimizin ilim irfan dünyasından sayısız insan ebedi aleme göç etti.

Engin birikimleri ve derin kültürleriyle milletimizi gölgelerinde yetiştiren koca çınarlar birer birer ayrıldılar aramızdan.

Yerlerinin dolması için çırpınırcasına çalışmaktan başka şansımız yok.

Bu mübarek topraklardaki varlığımızın devamı için abide şahsiyetlere her zaman ihtiyacımız var.

Milleti ayakta tutan direklerdir bu adanmışlar. Onlar yeri gelir sakalık yaparlar, yeri gelir savaşırlar, yeri gelir bir sohbet halkasıyla zihinleri yeşertirler.

Herkesin kendisi için yaşadığı bir dünyada bereket kalmaz. Milletin derdiyle dertlenmekten kendi derdi yâdına gelmeyenlerin kutlu nefesiyle bugünlere geldik.

Akif’ten Üstün İnanç’a kadar bütün dava adamları, milli mücadelenin her zaman önünde durdular.

Milli mücadelemiz tarih kitaplarında anlatıldığı üzere sadece bir tarih aralığına sıkıştırılamaz.

Türk milletinin milli mücadelesi Sultan Alpaslan’ın Anadolu topraklarına ayak bastığı gün başlayan, kıyamete kadar devam edecek bir mücadeledir.

Kesinlikle belli bir dönemde verilmiş bitmiş bir kavga değildir.

Anadolu’yu ay yıldızın ışığı aydınlattığı sürece, düşmanımız içeride de dışarıda da hiçbir zaman eksik olmayacaktır.

O yüzden bir nöbet bilinciyle yaşar bazı soylu ruhlar. Kimi zaman kılıçla kimi zaman kalemle vatan nöbetini sürdürürler.

İşte geçen gün Fatih Camii’nden ebediyete uğurladığımız Üstün İnanç büyüğümüz de milli mücadelemizin kalem ve kelâm erlerinden biriydi.

Bu toprağın evlatlarının sağlıklı beslenmesi için ne gerekliyse o alanlarda sorumluluk üstlendi.

Tiyatro, sinema gibi stratejik sahalara hâkim olan batıcıların, Müslümanları bu güçlü silahlarla vurduğu zor zamanlarda, taşın altına sadece elini değil, bütün gövdesini koydu.

Yazarlığının yanı sıra tiyatro, film, sinema, senaryo alanlarında omzunu diğer fedailerin omuzlarının hizasına koydu.

Bu sahada son nefesine kadar iftihar ettiği hayırlı çalışmalara imza attı.

Zor zamanlarda zor işleri başardı. Bunlardan birisi Necip Fazıl’ın “Sultan Abdülhamid” isimli eserini sahnelemekti.

Üstadın da Ulu Hakan’ın da adını anmanın kahramanlık istediği bir dönemde, böyle bir oyunu sahneye koymanın haklı gururunu yaşadı.

O günler çetin günlerdi. Buna rağmen Türk milleti bu yiğitleri bağrına bastı. Gittikleri bütün şehirlerde yer yerinden oynadı.

Müslüman Anadolu insanı sahte kahramanlardan bıkmış usanmış, kendi........

© Haber7