Siyasi düşünce tarihinde siyaset şehir devletiyle temellendirilmektedir. Şehir devleti, bir tür yerel yönetimdir. Aile yönetimi, şehir yönetimi ve ülke yönetimi iç içe büyüyen sorumluluklar olarak ele alınmaktadır.

Dolayısıyla otoriteye bağlanma biçimi olarak özde aynı olduğundan evde, işte, şehirde ve ülkede, kısaca her düzeyde yönetimde adalet, yani güvenli bağlanma aranmaktadır.

ŞEHİR DEVLETİ

Tarih boyunca peygamberler kutsal kitabı temele koyarak şehir kurmuşlar, hukuku esas alan yönetimlerinde emniyeti ve barışı sağlamışlardır. Hakikati merkeze alan, iki dünya mutluluğunu amaç edinen siyasette, Allahu teala yasa koyucudur ve Müslüman yöneticiler, ilkeleri güncel olaylara uygulayarak adaleti temin eder. Davut aleyhisselam, Süleyman aleyhisselam ve Muhammet aleyhisselam adaletli devlet adamı sembolleridir.

İslam dininde müminler, kardeştir ve birbirlerine emanettir. Bir peygamber mesleği olarak hakikate uygun siyaset, adaleti ortak payda yapma ve güvenli bağlanma, hakka hukuka riayet, düzen, emniyet ve mutluluk demektir. Güvensiz bağlanma da körü körüne teslimiyet olduğu kadar zulüm ve fitne fesattır.

İnsanlık tarihinde iki şehirleşme ve yönetim modeli ortaya çıkmıştır. Ana akım olan peygamberlerin vahye dayalı olarak kurduğu, hukukun üstün tutulduğu ve Kudüs’ün temsil ettiği emniyet ve adalet şehirleri.. İkincisi de kralların gücü esas alan, Atina’nın, Roma’nın temsil ettiği cahiliye ve zulüm şehirleri. Yunan-Roma uygarlığının gücü esas alan şehirleşme biçimi ve demokrasisi, çağdaş dünyanın siyasal kültürünün başlangıcı olarak kabul edilmektedir. Oysa Avrupa’da 19. yüzyıla kadar feodal kent devletleri ve cahili yönetimleri, karanlıkla, zulümle ve tiranlıkla özdeşleşmiştir.

Siyaset ile şehir devletinin, dolayısıyla yerel yönetimlerin birlikte anılması, temelini peygamber yönetimlerinden almaktadır. Aile ve cemaat, peygamberlerin aralarında bulundukları dönemde ümmetin hücreleri olarak görülmüşler ve yönetime karşı hep özgürlüğün, eşitliğin, katılımın, kendi kendini........

© Haber7