55. kuruluş sene-i devriyesini idrak eden MHP-Milliyetçi Hareket Partisi adlı çınara Allahü tealadan dünya durdukça var olacak ulu çınarlık muvaffak ömürler dileriz…

MHP yüz binlerce azîz vatan evlâdı Ülkücülerle birlikte Türkiye’nin teminatıdır. Merhum Alparslan Türkeş, mukaddes değerlerimiz ve vatana hizmet için Ülkücü Gençliği yetiştirmeseydi yurdumuz çok yüksek ihtimalle 1970’lerde komünist işgale mâruz kalır ve Sovyet Rusya uydusu olurdu. Saldırılara karşı “şehîdler ölmez, vatan bölünmez!!!” diye haykırarak azîz canlarını fedâ etme pahasına bu felâkete geçit vermeyen Anadolu’nun helal süt emmiş, helâl lokmayla büyümüş soylu ve kahraman evlâdlarının hakkı ödenemez…

MHP’nin kuruluş kongresi Adana Spor Salonunda yapılmıştı. 9 Şubat 1969’daki bu heyecanlı günde biz de vardık. Başbuğ Türkeş’le ilk el sıkışmamız da bu dönemlerde Adana’daki Pehlivan Palas Oteli’nin balkonunda olmuştu. O sırada Adana Erkek Lisesi Edebiyat kısmında talebeydim.

Merhum Alparslan Türkeş’le son görüşmemiz 1996 sonu, 1997 başı gibi bir takvimde oldu:

Bir seyahat sebebiyle Aşkâbâd’daydım. Dönüş günümde hava meydanına gelip geçiş muamelelerinden sonra tayyareye doğru yürürken birinin arkadan soğuk rüzgârın savurduğu pardösümün eteğinden tutmasıyla döndüm, tanımadığım bir insanla karşılaştım. Dehşet ve çâresizlik içinde bir yüzün sahibi bu insan, her şeyi dar bir âna sığdırma telaşıyla yalvarıyordu:

Oğlu, bir suçtan dolayı Türkmenistan’da idam cezasına çarptırılmıştı. Evlâdının suçsuz olduğunu iddia ediyor, yardım için dil döküyordu. Biz, bir taraftan da yürüyerek konuşurken uçak, motorlarını çalıştırmıştı. Bir söz demenin, derde derman olmanın çok zor olduğu sıkışık bir vakitti. Şu ânda bir şey yapılamayacağını, İstanbul’a dönünce elimden geldiği kadar ilgileneceğimi söyledim ve mecburen merdivenlere yöneldim. Uçağın kapısından girince ilk sırada Başbuğ Türkeş’i gördüm. Aşkâbâd’da olduğundan haberdar değildim. Hemen çökerek az evvel yaşadıklarımı anlattım. Bu sırada kalemi mahsus müdürü askerî bir disiplinle yanımızda ve ayaktaydı. Ona not alması için talimat verdi…

İstanbul’a gelmemin üzerinden altı ay kadar bir zaman geçmişti. Bir gün yazıhanemdeyken masa telefonum çaldı. Kaldırdım; karşı taraftan sevinçli bir insan sesi işitiliyordu. Konuşan kimse kendini tanıttı. Aleyhine idam cezasına hükmedilmiş mevzubahis vatandaşımızın babasıydı. Verdiği bilgiye göre ceza kaldırılmış ve oğlu serbest kalmış. Bundan dolayı teşekkür ediyordu. Aşkâbâd’dan İstanbul’a gelince Türkiye gazetesindeki sütunumda o........

© Haber7