Son yıllarda hem dünyada hem Türkiye’de sayıları giderek artan müzisyen biyografileri, bu hafta vizyona giren ‘Cem Karaca’nın Gözyaşları’yla devam ediyor.

Kameranın ardında Yüksel Aksu gibi, önceki işlerini sevdiğim beğendiğim bir yönetmen olmasına rağmen, filmi görmeden önceki beklentilerim açıkçası çok yüksek değildi. Çünkü bütün biyografi filmlerini ‘acı dozu yüksek melodramlar’a dönüştürmek gibi bir ulusal sinema geleneğine doğru ilerlediğimizi, Yüksel Aksu’nun da bu eğilimden pek uzak duramayacağını biliyordum. Ama seyrettikten sonra filmin göz yaşartıcı bir melodram olmakla birlikte Cem Karaca’nın müziğini, sanatçı kişiliğini ve politik duruşunu öne çıkardığını gördüm.

Açıkçası, şu ana kadar seyrettiklerim arasında en iyi yerli biyografi filmi olduğunu söyleyebilirim. Bunda senaryo ve yönetmenlik kadar İsmail Hacıoğlu’nun oyunculuğunun da önemli payı var. Hacıoğlu, Cem Karaca’nın filmdeki tüm şarkılarını seslendiriyor -ki filmi seyrederken buna inanmakta zorluk çektiğimi söyleyebilirim. Birkaç şarkıda kendi kendime ‘Bunu mutlaka Cem Karaca’dan almışlardır’ dediğimi bile hatırlıyorum. Ama Aksu’dan da teyit aldığım gibi tüm şarkıları Hacıoğlu seslendiriyor. Ayrıca beden dilini ve sahne personasını başarıyla yorumluyor. Cem Karaca’nın annesi tiyatrocu Toto Karaca’yı canlandıran Yasemin Yalçın’ın performansını da beğendim ve etkilendim. Gençlik yıllarından beri sevdiğim bir oyuncu olan Fikret Kuşkan’ın hikâyenin anahtar kişiliklerinden baba Mehmet Karaca yorumunu unutmamak gerek.

Kuşkusuz, Cem Karaca gibi bir efsanenin biyografisi söz konusu olduğunda itirazların ardı arkası kesilmez. Sadece filmin anlattıkları değil, anlatmadıkları da tartışılır. Sözgelimi, Almanya döneminin eksik kaldığı söylenebilir. Türkiye’ye döndükten sonra yaşadıklarının nerdeyse tümüyle pas geçilmesi ciddi ve haklı eleştiriler alabilir. Ama tüm biyografik filmlerin senaryoları temelde sınırlamalar ve tercihlerle ilgilidir. Herkesi mutlu edemez, her şeyi aynı anda anlatamaz, detaya giremezsiniz. Belgesel değil konulu film çektiğiniz için gerçeği biraz eğip bükmek zorunda kalırsınız. İşte bu yüzden, tüm biyografi filmlerinde olduğu gibi öncelikle senaryonun niyetine, dramatik odaklarına ve bir seyirci olarak kendi üzerimdeki duygusal etkilerine bakmaktan yanayım.

Son dönemde dünyada ve Türkiye’de, yakın aile üyelerinin desteğiyle çekilen ‘resmi’ biyografilerin tümü gibi filmin öncelikli niyeti, tartışma açmak değil. Cem Karaca’nın adını saygıyla anmak ve onu yeniden gündeme getirmek… Belli ki amaç ‘Bohemian Rhapsody’ ve ‘Rocketman’de........

© Habertürk