Aykut Kocaman’ın sözüydü yanılmıyorsam… “Erken attığımız gol planlarımızı bozdu!” şeklinde anımsıyorum. İki hocanın planlarını bozduğunu sanmıyorum 89. saniyedeki golün. Çünkü onu çıkarın dışarı karşılaşmanın (tıpkı maç başı yayınlarımda öngördüğüm gibi) böyle süreceği öyle belliydi ki.

Oyunu Beşiktaş yönetecekti; öyle oldu. Konyaspor maçının 70. dakikasında verdiği işaretten anlaşılacağı üzere Santos, G.Saray karşısına en azından ilk yarı güven aralığı yüksek bir takımla çıkacaktı. 0-1’e rağmen stratejisinde değişiklik yapmadı hoca.

3-4 kez Köhn’ün ardına sarkan Rashica etkinliği dışında ilk yarı çöpe atıldı. G.Saray da benzer işi yaptı. Masuaku’yu sıkça geçen Barış Alper ile ilk yarıda üstünlük kurmaya gayret etti. 40. dakikada Kerem Demirbay’ın Mert ile Necip’in arasında kaldığı pozisyon dışında çok etkinlik kuramadı sarı-kırmızılılar.

İkinci yarı başladığında Beşiktaş’ın en azından G.Saray’a çıkarken basabilme yeteneğini hatırlaması üzerine biraz aktif olduğunu görebildik. Ghezzal’in oyuna girmesi hücumda sayısal çoğalmayı getirdi. 61’de tribünleri (yabancı madde atma dürtüsü ve küfür etme isteği dışında) en çok hareketlendiren pozisyona da o imza attı. Kalede Muslera devleşti yine.

Kalan bölümde hücumcuları çoğaltan Beşiktaş ne oyunu ele alabildi, ne skoru… G.Saray deneyimiyle oyuna hakim oldu, maçı bitirmeyi başardı. Maçın sarı-kırmızılılar adına yıldızı 37. yaşını bitirmesine 3 ay kalan MERTENS oldu.

Bu bile mücadelenin ne kadar kısır döngüde gittiğini anlatıyor bize. 89. saniyede gelen gol sadece G.Saray adına skoru değiştirdi.

20 takım… 38 hafta… 380 maç… Bu tablonun ilk 6 maçı içine girecek maçtan futbol adına akılda kalan neredeyse hiçbir şey yok.

24 saat önceki ihalede ilk 6 maçından biri bu maç olan lige yıllık KDV dahil 218 milyon 400 bin dolar veren BEIN’e teşekkür etmek gerekir! Bu kalitesizliğe bu parayı nasıl yatırıyorlar diye hayret nidalarını da ilave ederek!