Günümüz dünyasında aynı olguya farklı kişiler tarafından zıt kutuplarda yaklaşılabildiğini görüyor; bir eylemin, insani bir durumun kimilerince “iyi” başkalarınca ise “kötü” olarak değerlendirilebildiğine şahit oluyoruz. Bu durumun, bir edebiyat eseri ya da bir film eleştirisinde olması doğal ama çocukların katledildiği, bir halkın soykırıma tabi tutulduğu bir atmosferde yaşanması dehşete düşürüyor insanı.

Bir şeyin ne olduğu hakkında bilgi sahibi olmadan, onun üzerine birbirinden çok farklı fikirler ileri sürebilen, bilgisizliklerin ürünü bir çoğulculuğa yani “ne olsa, nasıl olsa, nerede olsa olur!” diyen bir cehalete, postmodern dünyanın çokça övülen kakofonisine muhatabız.

Değerler ile değer yargılarının birbirine karıştırıldığı; değer yargılarının evrensel değerler olarak kabul edilip tüm dünyaya dayatıldığı bir zorbalık bu. Sınırları belirli şekillerde çizilen, belirli bir grubun “iyi ya da kötü” dediği, güçlünün egemenliğindeki güçlü yargılar.

Dolayısıyla iç içe aynı mekânda yaşayan, farklı değer yargılarına sahip grupların çatışması kaçınılmaz oluyor. Buna birileri “çok kültürlü toplum” dese de ortam; “Bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçe” yaşamaya elvermiyor. Çünkü insana bakış göreceli olunca, insan haklarına bakışta göreceli oluyor. Tanımlanan, sınırları çizilen, egemenin elbisesi giydirilen insan tipine reva görülen değer yargıları, evrensel değerler olarak kabul görüyor.

Gazze Müslümanları mı? Onlar ve onlar gibi olanlar, bu sistemin “yaban otları” ve bahçıvan olarak kiralanan Siyonistler bu “ayrık otlarını” yok etmekle meşguller!

Ender bile olsa, egemenlerin diyarında değerlerini hatırlayan, egemenin değer yargılarına isyan eden yaban otları da çıkmıyor değil. Hikâyeyi bilenlerimiz vardır mutlaka. Sahile vuran denizyıldızlarını, okyanusa atan birini gören adam ona yaklaşır ve: “Neden denizyıldızlarını okyanusa atıyorsun?” diye sorar. “Birazdan güneş yükselip, sular çekilecek. Onları suya atmazsam ölecekler” cevabını alır. “Kilometrelerce sahil, binlerce denizyıldızı var. Ne fark eder ki?” deyince; adam eğilir, yerden bir denizyıldızı daha alır ve okyanusa fırlatır.

“Bak bunun için fark etti ama...”

Belki de adam denizyıldızlarını değil de kendini düşünüyordur, kim bilir? Kendini düşünmek sadece bencillik değildir çünkü. Kendini düşünmek, ahirette vereceği hesabı da düşünmektir aynı zamanda.

Son yıllarda: “Akdeniz’de mültecileri taşıyan tekne geri itildi!”, “Mültecileri taşıyan tekne batırıldı!” gibi haberler, sıkça duyduğumuz, çoğumuz için sıradanlaşan haberler oldu. Batı için “sınır güvenliği” insanların ölmesinden daha önemli bir değer yargısı çünkü! Dün Hiroşima’ya atom bombası........

© Haksöz