Kusura bakmayın!

Hakaret etmek istiyorum.

Beddua etmek istiyorum.

Ne kadar yakası açılmamış kelime varsa yakasını bağrını parçalamamak için kendimi zor tutuyorum.

Bu memleketin çivisini çıkaranlardan hesap sorulduğunu görmeden ölmek istemiyorum.

Bir değil, üç beş değil.. Acayip / çirkin / yanlış ne varsa üzerimize sağanak sağanak yağıyor.

Ekonomiden söz bile etmiyorum.

“Ben ekonomistim” diyen Erdoğan’ın ekonomik verilerdeki vahim gidişten ekonomistleri sorumlu tutmasını geçtim.

Yargının, eğitimin, toplumsal yapının “verilerini” ne yapacağız!

*. *. *

Dün saatlerce hop oturup hop kalktık. Can Atalay’ın tahliye kararını bekledik.

Öyle ya, Anayasa Mahkemesi emrediyordu bunu.

Hem de, yargının geldiği noktayı en net biçimde ortaya koyan bir süreçle; aynı kararı ikinci kez vermek zorunda kalarak..

Düşünün, yüksek mahkeme “tahliye” diyor. Yerel mahkeme ve Yargıtay UYMUYOR. Bunun üzerine AYM aynı kararı bir kez daha veriyor.

“Herhalde artık inatlaşma biter, Can Atalay tahliye olur” diye düşünüyorsunuz. Karanlığın içinde bir ışık için umutlanıyorsunuz.

Bir de öğreniyorsunuz ki mahkeme başkanı Adliye’ye gitmemiş bile.

Neden?

Efendim AYM’nin gerekçeli kararı beklenecekmiş.

Sanki ilk karardan farklı bir gerekçe olabilirmiş gibi.. Sanki Can Atalay’ın neden tutuklandığı, ceza aldığı ve neden serbest bırakılması gerektiği herkesin malumu değilmiş gibi.

*. *. *

Rahatsız olmuyorlar. Utanmıyorlar. Türkiye’yi Afganistan’a çevirme hamlelerini artık gizleme ihtiyacı hissetmiyorlar.

AYM’yi “yok hükmünde” sayanlar, tarikatları “var etme” gayretinde.

Bakınız Milli Eğitim Bakanı.

Gerçi ben ona yüklenilmesini çok doğru bulmuyorum. Zira Bilal Erdoğan’ın asıl ya da gizli bakan olduğunu bilmeyen yok. Onun arkasında Erdoğan’ın gölgesini görmeyen de yok!

Zaten bunların önemi de yok. Biz kınayalım, suçlayalım.. Nafile!

Reis’in yolu belli.

Eğitim; kadını yok sayan, eşya mertebesinde gören iki büyük tarikata teslim: Menzil ve İsmailağa.

*. *. *

Dinci propaganda anaokuluna kadar inmiş. Ortaokul ve liselerde dinci eğitimi bırakın tarikatçı yapılanmalar yeşermiş.

Yeter mi! Elbette yetmez.

Daha geçenlerde Kara Harp Okulu’nda “Atatürk fotoğrafı takmayı reddeden teğmenlerle” tanıştık. Yazının altında Yeniçağ Gazetesi Haber Müdürü ve yazarı Fatih Ergin’in dünkü yazısını bulacaksınız. Ve o yazıda, bir zamanlar Erdoğan’ın yanından ayrılmayan bazı “tanıdık” isimleri göreceksiniz.

Onlardan biri benim için fazlasıyla tanıdık: Mehmet Metiner.

*. *. *

Metiner ile 1985 yılında Nokta Dergisi’nde çalışırken tanışmıştım.

Aralarında Ruşen Çakır’ın da olduğu bir grup genç gazeteciyle, önemli bir konuyu üstlenmiştik. Giderek daha “GÖRÜNÜR HALE GELEN DİNCİ GENÇLİK” gerçeğini araştıracaktık.

Çok ses getiren bir kapak konusu oldu.

Hemen ardından, o cenahın en yeni ve en sert dergilerinden Girişim, röportaj talebiyle aradı.

Bu konuda net bir tavrım vardı: Ben onlarla ilgili bir yazı yazmışsam, onlara benimle konuşma ve soru sorma hakkını vermiş olurum. Doğal olarak kabul ettim. Derginin genel yayın yönetmeni Mehmet Metiner’le Nokta’da buluştuk. Sorularını yanıtladım

Ama o da ne!

Röportajda soru soran, METİNER olarak........

© HalkTV