Eş dost, arkadaşlar diyor ki; ‘hem siyaset okudun hem gazetecisin. Gazeteci olarak 1980’den sonra görmediğin genel seçim, yerel seçim referandum kalmadı. Söyle bakalım 31 Mart’ta ne olur?’
Tahmin etmek zor… Çünkü siyaset biliminde öğrendiğimiz seçmen davranışlarının çoğu kriteri artık Türkiye’ye uymuyor…
70’li yıllardaki 80’li yıllardaki 90’li yıllardaki seçmen davranışıyla alakası yok…Geçmiş seçimleri analiz etsek, seçmenin hangi şartlarda kime neden oy verdiğini ortaya koyarak sonuca gitmeye çalışsak yine işin içinden sıyrılamayız…
Demirel’in seçimi tencere belirler tezi artık geçerli değil galiba!...
Yine de gelin ufuk turu atalım…
80’li yıllarda dış dünyaya açılım, ithalat serbestliği, teknolojik atılım, sağ /sol ayrımının ortadan kalkması, çatışmaların durması, apolitik ortam etkili olmuştu…
90’li yıllarda PKK terörü, enflasyon, ekonomik krizler, yolsuzluk, önemli bir başarıya imza atılamaması seçmen tercihlerini etkiledi.
Seçmen mührü hiçbir partiye vermedi… Seçmen hiçbir partiyi tek başına iktidar yapmadı. Abdullah Öcalan yakalandığı sırada ülkeyi Ecevit’in azınlık hükümeti yönetiyordu. Seçime kadar kurulmuş hükümetti ama teröristin yakalanması sandığa yansıdı. DSP yüzde 21,7 ile birinci parti oldu.
Dikkatinizi çekerim seçmen yine bir partiye mührü vermedi. Üç parti birleşerek koalisyon kurdu. (DSP/MHP/ANAP)
1999 yılında yaşanan Gölcük ve Düzce depremleri, 2001 ekonomik kriz derken 2002 seçimlerinde ülke yönetiminde etkili olan tüm partiler baraj altında kaldı… Seçmen ağır fatura kesti.
O tarihte Sabah gazetesinde yazıyordum, seçmenin 12 Eylül’ü olacak demiştim; oldu da… (12 Eylül darbesi bütün partileri kapattı, 2002’de seçmen meclisteki partileri oyun dışına attı)
İktidar ortakları, DSP/MHP/ANAP ile muhalefetteki DYP/Saadet/DEHAP baraj altında kaldı. Yeni kurulan AKP (yüzde 34,4) ile Meclis’te temsil edilmeyen CHP (yüzde 19,4) oyla parlamentoya girdi…
Beş yıl fena........

© HalkTV