Sadece kadınlar için olan düzenlemeler hep risklidir

25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü kapsamındaki etkinliklerle geçen hafta sonumuz Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'nın açıklaması ile taçlandı. Sanki kadınlar lehine bir düzenleme gibi sunulan açıklama ile dendi ki “kadınların esnek ve uzaktan çalışabileceği düzenlemeler üzerinde çalışıyoruz”. Arkadaşlar, bu coğrafyada sivil toplumun herhangi bir talebi olmaksızın SADECE KADINLAR İÇİN bir düzenleme yapılıyorsa, daima şüpheyle yaklaşmak gerekir.

Seneler önce sebuka platformunu kurarken kafamda çözülmesi gereken ilk soru cinsiyetçi hukuki düzenlemeler idi. Bir avukat olarak hukuki düzenlemelerin cinsiyet ayrımından arındırılmasının atılması gereken ilk adım olduğunu düşünüyordum. (Bugün geldiğim noktada artık bir adım sıralamasını manalı bulmuyorum, eşzamanlı ve topyekun dönüşümü kaçınılmaz buluyorum.) Önce hukuki düzenlemelerde eşitlenmemiz gerekiyordu.

Hukuki perspektiften bakıldığında; din, dil, ırk, cinsiyet ayırt etmeksizin tüm toplumun eşitliğini ilk olarak benimsemiş bir Anayasa düzeninde farklı cinsiyetteki kişiler için farklı hukuki düzenlemelerin oluşturulabilmesi için bu düzenlemenin mutlaka haklı bir sebebi ve objektif gerekçesi olması gerekir. Örneğin; bebek 1 yaşına gelene kadar kadın işçinin günde 1 saat emzirme izni olması elbette ki sadece kadınlara sunulabilecek bir destek olabilir. Fakat her düzenlemenin bu derece net bir haklı gerekçesi var mı? Birkaç örneğe beraber bakalım.

Hukukumuzdaki en bariz ayrımcı düzenlemelerden biri şüphesiz kadının soyadı meselesi idi. Medeni Kanun’daki madde adının bile “kadının soyadı” olması, evlilik iki eşit arasında gerçekleşirken sadece kadının soyadının bir hukuki düzenleme konusu olması bakımından cinsiyetçiliğini ortaya koyuyor. Kadın hareketinin ısrarlı talepleri neticesinde bu sene itibariyle........

© HTHayat