Üniversitelerdeki devam zorunluluğu öğrencilerin tam zamanlı işlerde çalışmasını zorlaştırsa da hem ailesinden yeterli maddi destek alamayan öğrenciler hem de mezun olmayı beklemeden eğitim gördüğü sektörde kariyer yapmayı ertelemek istemeyen gençler, bir süre sonra iş hayatı ile okul arasında seçim yapmak zorunda hissediyor. Aileden bağımsızlaşma ile iş hayatının sağladığı değerlerin çekiciliği yanında dört yıl boyunca sadece okula odaklanmak daha zayıf kalıyor. Mezuniyet sonrasında hemen iş bulmanın kolay olmaması, birçok sektörde deneyim şartı aranması, deneyim elde ederken yaşın çoğu zaman 30’u bulması, maddi olarak olgunluk çağına kadar aileye bağımlı kalmak, öğrencilerin çoğunu henüz öğrenci iken çalışmaya itiyor.

Türkiye’deki ekonomik koşullar çoğu ailenin başka bir şehirde öğrenim gören çocuğuna yeterli desteği verememesine sebep oluyor. Kendi kirasını ve aile geçimini ucu ucuna karşılayabilen insanlar, çocuğunun yurt ve eğitim masraflarının altından kalkamıyor. Birçok insan çocuğunu okutmak için kredi çekiyor, mülk satıyor iken bazı öğrenciler ise ailesini zor durumda bırakmamak adına kendi masraflarını karşılamak amacıyla çalışmak zorunda kalıyor.

Ekonomik olarak sorun yaşamadığı halde çalışan gruptaki öğrenciler ise mezun olmadan önce iş hayatına atılarak kariyer yapma yaşını öne çekmek istiyor. Bu isteklerinde ise son derece haklı olduklarını düşünüyorum.

Üniversitelerin derse devam zorunluluğu, çalışan öğrencileri zor durumda bıraktığı için mezuniyeti geciktirme, okulu bırakma ya da düşük notlarla mezun olma riskleriyle karşı karşıya bırakıyor. Devlet yöneticileri ve akademisyenler, öğrencilerin işgücü piyasasındaki konumları ile ilgili kolaylık sağlanması adına yapılan çağrılara gerekli ilgiyi göstermiyorlar.........

© İstiklal