Yaşadığımız ekonomik kriz nedeniyle sosyal ve ekonomik statüsü ne olursa olsun herkes belirli alışkanlıklarından vazgeçmek zorunda kaldı. Bu durum doğal olarak yaşam kalitesinden ödün vermeye dönüştü. Kışın sonu baharsa bazı zorluklara katlanmak ulus alarak karakterimizde hep vardır. Gelecek güzel günler hayali yaşanan kötü günleri bir nebze zayıflatır. Ben bu yazımda size gıdaya ve özellikle de kaliteli gıdaya ulaşmak için yaşadığımız zorluklara dikkat çekmek istiyorum. Gıdaların ikiye ayrıldığı bir dünyada yaşıyoruz. Organik gıda ve organik olmayan gıda. Havayı, suyu bozduğumuz gibi gıdaların da kalitesini bozduk. Daha pahalıya satın aldığımız gıdalar eski tadı vermiyor. Peynir eski peynir tadında değil. Rokanın, maydanozun tadı değişti. Farkında mısınız? Demet olarak satılan yeşillikler ne kadar azaldı. Avuç içini doldurmayan eski demetin dörtte biri kadar olan yeşillikler olmadık fiyatlara satılıyor. Bu aslında yakın gelecek için büyük uyarı. Her şeyi tüketiyoruz ve üretim konusunda yetersiz kalıyoruz. 2000'li yılların başında kişi başına 5 büyükbaş hayvan düşerken şimdilerde 1 büyükbaş hayvana 5 kişi düşüyor. Etin neden bu kadar pahalı olduğunu anladınız değil mi? Ülkede hayvan kalmadı. Süt, peynir, tereyağı bu nedenle ulaşılmaz hale geliyor.

Büyükşehirlerde yaşamak kırsala göre daha da zorlaştı. Yaşayanların tamamının gıda tüketicisi olduğu büyük kentlerde gıdaya ulaşmak ekonomik olarak zorlaştı. Benim bu konuda özellikle takip ettiğim üniversite öğrencileri. İzmir sahip olduğu üniversiteler ile büyük bir öğrenci nüfusa ev sahipliği yapıyor. Anadolu'dan gelen çocuklar barınmada ve beslenmede sıkıntı yaşadığı ortada. Bu anlamda yerel yönetimlere büyük görev düşüyor. İzmir'de yaşayan üniversite öğrencilerine maliyet fiyatına veya ücretsiz yemek vermek tüm yerel yönetimlerin ana gündem gündem maddesi olmalı.

Son cümle: "Beslenme insanın en temel ihtiyacıdır. Bu ihtiyaç parayla veya parasızlıkla ölçülmemeli. Sosyal devlet gereğini yapmalı!"